Լրիվ մոռանալով, իսկ ամենայն հավանականությամբ, պարզապես չիմանալով ՈՒինսթոն Չերչիլի վաղեմի իմաստուն խորհուրդը, թե` «դիվանագետները պետք է ոչինչ չասելուց առաջ կրկնակի մտածեն», Թուրքիան նորից աչքի ընկավ արտաքին քաղաքականության հարցերում։

Սովորաբար Լևանտ են անվանում Արևելյան Միջերկրականի բավական ընդարձակ տարածաշրջանը, որը փոխկապակցված է առանձնահատուկ տնտեսական հարաբերություններով: Սակայն «դասական» Լևանտի մեջ մտնում են միայն Լիբանանը, Սիրիան ու Պաղեստինը, որոնք եղել են Արևելքն ու Արևմուտքը կապող առևտրի օջախներ: Դա մի յուրահատուկ տարածաշրջան է, որը տարբերվում է արաբական աշխարհից, և որտեղ պատմականորեն ձևավորվել են համայնքային, կրոնական և քաղաքական յուրօրինակ հարաբերություններ: Այդ տարածաշրջանը, Պարսից ծոցի հետ մեկտեղ, Մերձավոր Արևելքում հակամարտության առանցքային ասպարեզ է դարձել:

Վաղն ավարտվում է նախագահական ընտրությունների քարոզարշավը: Եվ` փառք Աստծո: Ոչ մի քարոզարշավում թեկնածուներն այսքան անհեթեթություններ չէին հրամցրել իրենց ընտրողներին: Բնականաբար, լավագույն նկատառումներով և ամենայն լրջությամբ:

Եվս երկու օր, և ընտրությունների սրտամաշ մարաթոնը կավարտվի: Փորձենք հասկանալ` ով ում բարեկամն էր այս ընտրություններում` մեկ կարևոր արձանագրումից հետո. այս ընտրությունների առանձնահատկությունը նախորդներից այն էր, որ չերևացող, այսբերգային հատվածն ավելի մեծ էր, քան երևացողը: Իրական խաղացողների մի ստվար հատվածն այդպես էլ մնաց «փարդի քամակում»` չկարողանալով իրացնել երկար ժամանակ պլանավորած իր մաքսիմալ և մինիմալ ծրագրերը:

Անկախ Վրաստանի կազմավորման և այդ երկիր մուտքի հնարավորության հենց սկզբից Թուրքիան սկսեց լուրջ քայլեր ձեռնարկել իր ազդեցությունն ու քաղաքական ներկայությունը հաստատելու Աջարիայում (բնակչության 50-60 տոկոսը մահմեդականն է), ինչպես նաև ադրբեջանաբնակ Ստորին Քարթլիում, Աբխազիայում, որի հետ Թուրքիան կապված է 550-հազարանոց աբխազական սփյուռքով:

Քաղաքականությունն էլ պիտի տրամաբանություն ունենա, նույնիսկ նախընտրականը: Թվում է` աքսիոմ է, բայց հայերս մեծագույն հմտությամբ ու լրջությամբ աքսիոմը թեորեմ ենք դարձնում` մեր դավանած, հասկացած, կարեցած քաղաքականությունը տրամաբանություն չունի: Մեր վարած քաղաքականությունը դեմ է քաղաքականությանը` իր տրամաբանությամբ, զարգացումներով, նպատակներով, հեռանկարները ոչնչացնելու հաստատակամությամբ:

Արդեն գիտենք` ՀՀ նախագահի թեկնածության առաջադրումից Լևոն Տեր-Պետրոսյանը հրաժարվեց` պատճառաբանելով տարիքը: Թվում էր, նման կամարտահայտությամբ նա, որպես քաղաքական գործիչ, իր մահկանացուն կնքեց: Սակայն պարզվում է` պատճառն ամենևին էլ այդպես չէ: Ոչ թե տարիքն էր առաջադրվելուց խուսափելու, այլ ռեալ պոլիտիկը մանրակրկիտ հաշվարկից հետո լավ էր գնահատել իր ընտրվելու հնարավորությունները:

ԱՄՆ-ը չի կարող ունիվերսալ քաղաքականություն վարել բոլոր, այդ թվում` այն տարածաշրջանների նկատմամբ, որոնք առնչվում են ընդհանուր նավթային խնդիրներին: Այդ տարածաշրջանների մի մասն ԱՄՆ-ի կողմից դիտարկվում է կա՛մ որպես Արևմտյան ընկերակցության մաս, կա՛մ որպես նրա մերձավոր գործընկեր: Մյուս տարածաշրջանները կարող են միայն «նախկին գաղութային» երկրների կամ մեկ այլ կարգավիճակի հույս ունենալ:

Պարույր Հայրիկյանը փետրվարի 11-ին, ժամը 12.25-ին հետ է վերցրել ընտրությունները երկու շաբաթով հետաձգելու դիմումը Սահմանադրական դատարանից` նախքան ՍԴ-ն դիմումը վարույթ կընդուներ կամ կմերժեր վարույթ ընդունել:

Փետրվարի 8-ը նախագահական ընտրությունների համար կարևոր օր է. այսօր պետք է ԿԸՀ ներկայացվեն նախագահության թեկնածուների ինքնաբացարկի դիմումները: Ընտրությունների կգնան 7 թեկնածուներ. Արամ Հարությունյանն ի սկզբանե հայտարարել է, որ իր թեկնածությունը հանելու է: