Հիշողությունս վերջերս էն չի։ Բայց հիշում եմ «թրքաթավիշով» ուրախացած, նույնիսկ էյֆորիայի մեջ ընկած առանձին, այսպես ասած, գիտունիկ դեմքերի։ Հիմա մի ողբ են դրել...
Չգիտեմ, դրանց էն 5 տարի առաջվա խայտա՞նքն էր իրական, թե՞ էսօրվա լացն է «իրեք մանեթանոց»։ Երևի՝ երկուսն էլ։ Որովհետև նրանք էսօր մեղադրում են ում ասես (ռուսներին, նախկիններին, ընդդիմությանը, եկեղեցուն, ում ասես), մենակ թե հանկարծ նիկոլի անունը չտան, մենակ թե՝ իրենց հանցակից դարձնող թավշախայտանքը հիշող չլինի։
Դե, կարևորը՝ «բանանն էժանացել է», «ասֆալտ ա փռվել», «մարդկանց դեմքին ժպիտ ա հայտնվել», «զինվորական ճաշարանում էլ՝ կլուբնիկ կա»...
Իսկ Արցա՞խը... Ի՜հ, հարիֆներ, Արցախը, կներեք՝ Ուրտեխին, հլա Սարդուրի Երկրորդի վախտ էին տվել, ու համապատասխան սեպագիրը կիկոլի դարակում դրած ա...
Արմեն Հակոբյան