«ԿՅԱՆՔԸ ՄՏՆՈՒՄ Է ԻՐ ՍՈՎՈՐԱԿԱՆ ՀՈՒՆԻ ՄԵՋ, ԲԱՅՑ ՏՈՆԵՐԻ ՊԱՐԳևԱԾ ՈՒՐԱԽՈՒԹՅՈՒՆԸ ՄՆՈՒՄ Է»

Մտքեր, խոսքեր, արարքներ, բնավորություն, ճակատագրեր: Միտքն անուղղակիորեն գծում է մեր կյանքի ճանապարհը, բայց ավելի շատ վախենում ենք ճակատագրից, քան մտքերից: Հոգեբան ՀՐԱՉՅԱ ԱՄԻՐՅԱՆԻ խոսքով, ֆիզիկական հարկադրանքի դեպքերից բացի, մնացած բոլոր դեպքերում մարդն ինքն է որոշումներ կայացնում, այսինքն, ինքն է պատասխանատվություն կրում իր վարքի, գործողությունների, մտքերի ու զգացումների համար:
«Այն, ինչը գիտակցությունը հաճախ մտածում է, ենթագիտակցությունը վերցնում և դարձնում է ծրագիր: Եվ այստեղ ոչ մի միստիկա չկա,- ասում է հոգեբանը:- Սովորական ինքնածրագրավորում է: Մասնագետներն այդ երևույթին տարբեր անուններ են տալիս` «ինքն իրեն իրականացող վարքային ծրագրեր», «մարգարեություններ», «իրադարձության գործուն պատկեր» և այլն»:
Ամանորին մարդիկ երազանքներ են մտապահում, բարեմաղթանքներ հղում միմյանց:
Հրաչյա Ամիրյանը հստակեցնում է, որ եթե մտքերը մեր ներսում կատարվող գործողություններ են, ապա խոսքերն այդ նույն գործողություններն են` բազմապատիկ ուժգնացած: «Ցանկացած խոսք հուզական մեծ լիցք ունի, այդ պատճառով էլ խոսքերը հսկայական ազդեցություն ունեն մարդկանց վրա,- ասում է նա:- Նույն ինքնածրագրավորումն է: Զուր չեն ասում` «Բանն էլ ասելով է լինում»»:
Բարի խոսքերով, նոր ծրագրերով ու հույսերով նոր տարուց սպասում ենք ամենալավը: «Սովորաբար այդ հույսերն ու դրական պլանները շատ կարճ են տևում: Տոներն անցնում են, կյանքը մտնում է սովորական հունի մեջ, բայց տոների պարգևած ուրախությունը մնում է»,- նկատում է Հրաչյա Ամիրյանը և վստահեցնում. եթե մարդիկ իրենցից կախված ամեն ինչ անեն` նպատակներն ու երազանքներն իրականացնելու համար, հրաշքներն անպայման իրականություն կդառնան:
Արմինե ՍԱՐԳՍՅԱՆ

Մեկնաբանություններ