Այս պատերազմը կոտրեց ամենամեծ միֆը։ Իրականությունն ու ֆեյսբուքյան «կյանքն» ընդհանրապես միմյանց հետ աղերս չունեն։ Այն, ինչ վիրտուալ հատվածում է կատարվում, ոչ մի ընդհանրություն չունի իրականության հետ։ Եթե վիրտուալ տրամադրությունները հանրային կյանքում վճռորոշ դերակատարում ունենային, ապա հիմա սահմանում ոչ մեկը կանգնած չէր լինի, թշնամին հասած կլիներ Երևանի մատույցներ, իսկ ֆեյսբուքյան «հայրենասերներն» արդեն Բաքուն գրաված կլինեին։ Փառք Աստծո, որ հայաստանյան իրականությունն այլ է, սահմանում կանգնած են իրական հերոսները, որոնք երբեք վիրտուալ հատվածում հայրենասիրությամբ չեն հոխորտացել, մինչդեռ այսօր իրենց արարքներով բոլորին հայրենասիրության դասեր են տալիս։
Այս պատկերը գալիս է ապացուցելու, որ ֆեյսբուքյան «ֆեյք» հանրության կարծիքով քաղաքականության մշակելը, լուրջ որոշումներ ընդունելն աբսուրդ է ու դատապարտված է ձախողման։ Սա ապացուցվեց նաև նախօրեին ստեղծված մի իրավիճակով։ Օրեր շարունակ բոլորս սպասում էինք, թե պաշտպանության գերատեսչությունը երբ է կոնկրետ բնագծերով, տեղանքներով ներկայացնելու սահմանային դրությունը, ինչ տարածքներ են անցել թշնամու հսկողության ներքո։ Եվ ՊՆ ներկայացուցիչ Արծրուն Հովհաննիսյանը ներկայացրեց քարտեզը։ Դրան զուգահեռ Արցախի մասին մի երգի տեսահոլովակ ևս համացանցով տարածվեց։ Իսկ թե դրանից հետո ինչ կատարվեց, ահավոր էր։
Ֆեյսբուքահայության զգալի հատվածը մեծ էնտուզիազմով սկսեց քննարկել, քննադատել, ինչպես միշտ անեծքահայհոյախառը մեկնաբանություններ գրել երգի տեսահոլովակի մասին, իսկ քարտեզը և թշնամու գրաված հեկտարներն անգամ նրանց անդորրը չխախտեցին։ Սա շատ խոսուն պատկեր է, որը շատ խորքային խնդիրների մասին է վկայում։
Այս ամենը գալիս է ապացուցելու, որ վիրտուալ հարթակի տրամադրություններով երկիր չեն կառուցում, իշխանություն չեն ղեկավարում։ Լավ է, որ իրական տրամադրություններն այս պահին գերակշռում են։
Ռուզան ԽԱՉԱՏՐՅԱՆ