Այս վերքը սպիացող չէ, այն դեռ երկար կարնահոսի, բայց զգոն ու ձիգ մնալուն այլընտրանք չկա: Արցախի քաղաքական կորստից հետո հիմա անհրաժեշտ է անհատական կերպով երկու կարևորագույն սկզբունք որդեգրել և անշեղորեն զբաղվել դրանցով:
1. Արցախցի մեր հայրենակիցների հումանիտար խնդիրներին աջակցություն և բոլորիս ներառականություն՝ ով ինչ կարող է:
2. Բացառել թե՛ հիմա, թե՛ հետագայում արցախցի-հայաստանցի տարանջատումն ու դասակարգումը:
Առաջին սկզբունքին նվիրվելով՝ գոնե կկարողանանք մեր մարդասիրությունն ու արժանապատվությունը քիչ թե շատ ամոքել: Երկրորդով գոնե թույլ չենք տա, որ դրված և շարունակվող ջրբաժանները առավել խորանան ու փոշիացնեն մեր մեջ դեռ մնացած մարդասիրությունն ու արժանապատվությունը:
P.S. Երախտապարտ կլինեմ այս երկու սկզբունքները անշեղորեն պահպանող բոլոր հայ մարդկանց:
Վլադիմիր Մարտիրոսյան