Նոյեմբերի 1-ին Երևանում կմեկնարկի «Ժամանակակից դասականներ» կոմպոզիտորական փառատոնը։ Երաժշտական այս մեծ տոնին նվիրված մամուլի ասուլիսում Հայաստանի պետական սիմֆոնիկ նվագախմբի գեղարվեստական ղեկավար և գլխավոր դիրիժոր Սերգեյ Սմբատյանն ընդգծեց‚ որ փառատոնը բացառիկ է. «Լավագույն կոմպոզիտորները‚ որոնց հետևում է աշխարհը‚ գալու են Հայաստան։

«Գրանդ հո­թել Երևան» հյու­րա­նո­ցի 329-րդ հա­մա­րը ան­վա­նա­կոչ­վել է Եր­վանդ Քո­չա­րի ան­վամբ՝ «Kochar room» կամ «Քո­չա­րի սե­նյակ»: «Ին­տու­րիստ», հե­տա­գա­յում՝ «Երևան», այժմ՝ «Գրանդ Հո­թել Երևան» հյու­րա­նո­ցում ան­վա­նի քան­դա­կա­գոր­ծը ապ­րել է Փա­րի­զից Խոր­հր­դա­յին Միու­թյուն վե­րա­դառ­նա­լուց հե­տո՝ 1936-1940 թթ.: Հա­մա­րը ձևա­վոր­ված է Քո­չա­րի ստեղ­ծա­գոր­ծու­թյուն­նե­րի վե­րատ­պու­թյուն­նե­րով:

Ինչ­պես ար­դեն հայտ­նի է, Ա. Սպեն­դիա­րյա­նի ան­վան օ­պե­րա­յի և բա­լե­տի ազ­գա­յին ա­կա­դե­միա­կան թատ­րո­նի գե­ղար­վես­տա­կան ղե­կա­վար, ՌԴ վաս­տա­կա­վոր ար­տիստ Կոնս­տան­տին Օր­բե­լյա­նը դա­տա­րա­նի վճ­ռով կվե­րա­կան­գն­վի թատ­րո­նի տնօ­րե­նի պաշ­տո­նում:

Երևա­նյան 13-րդ մի­ջազ­գա­յին ե­րաժշ­տա­կան փա­ռա­տո­նի շր­ջա­նա­կում տե­ղի ու­նե­ցավ կոմ­պո­զի­տոր ՎԱ­ՉԵ ՇԱ­ՐԱ­ՖՅԱ­ՆԻ «Ռեք­վիեմ ա­նա­պա­տի հա­մար» ստեղ­ծա­գոր­ծու­թյան հա­մաշ­խար­հա­յին պրե­միե­րան:

Երկ­րի տն­տե­սու­թյու­նը նման է ե­ռա­նիվ հե­ծա­նիվ սան­ձած և մայ­րու­ղի ե­լած ման­չու­կի, ո­րը փոր­ձում է հա­վա­սա­րա­պես մր­ցակ­ցել ծան­րա­քաշ ու ա­րա­գըն­թաց բեռ­նա­տար­նե­րի հետ։ Երկ­րի տն­տե­սու­թյու­նը, ըստ էու­թյան, ըն­կե­ցիկ է բայց հու­զախ­ռով խոս­քա­շա­րը մի կողմ թող­նենք և ուր­վագ­ծենք 3-րդ Հան­րա­պե­տու­թյան տն­տե­սու­թյան քար­տե­զը։

«Ի­րա­տե­սի» հյու­րը ռե­ժի­սոր, Հան­րա­յին հե­ռուս­տաըն­կե­րու­թյան «Կես­գի­շերն անց» հա­ղոր­դա­շա­րի վա­րող ԱՐ­ԹՈՒՐ ԲԱԽ­ՏԱ­ՄՅԱՆՆ է:

«Ի­րա­տե­սի» հյու­րը գրող, գրա­կա­նա­գետ, թարգ­մա­նիչ Ա­ԼԵՔ­ՍԱՆԴՐ ԹՈՓ­ՉՅԱՆՆ Է: Տա­րին հո­բե­լյա­նա­կան է, թեև ան­վա­նի մտա­վո­րա­կա­նը հրա­ժար­վում է հո­բե­լյա­նա­կան տա­րին նշա­նա­վո­րող ա­վան­դա­կան մի­ջո­ցա­ռում­նե­րից: Նրա ստեղ­ծա­գոր­ծա­կան չդա­դա­րող աշ­խա­տան­քը, նոր գոր­ծե­րի, նոր գր­քի ծնունդ, ար­դեն գր­ված հայտ­նի վե­պե­րի թարգ­մա­նու­թյուն­ներն ու լույ­սըն­ծա­յու­մը ա­մե­նա­տար­բեր եր­կր­նե­րում յու­րա­տե­սակ ըն­ծա են և՛ ի­րեն, և՛ ըն­թեր­ցո­ղին, և՛ գրա­կան-մշա­կու­թա­յին աշ­խար­հին: Մեր զրույ­ցը Ա­լեք­սանդր Թոփ­չյա­նի հետ ընդ­գր­կուն է. մութ ու ցուրտ դժո­խա­յին տա­րի­նե­րից մինչև լկ­տի և ան­պա­տիժ կո­ռուպ­ցիա, «Կիր­կե կղ­զուց» մինչև «Չա­րի­քի զա­վակ­ներ»...

Գաֆէսճեան արվեստի կենտրոնը (ԳԱԿ) հոկտեմբերի 21-ին ժամը 16:00-ին կներկայացնի Beeline-ի աջակցությամբ իրականացվող «Պատանի արվեստագետների հարթակ» նախագիծը:

Լոն­դո­նաբ­նակ բա­րե­րար, գրող-հրա­պա­րա­կա­խոս, ազ­գա­յին-հա­սա­րա­կա­կան գոր­ծիչ Ա­ՍԱ­ՏՈՒՐ ԳՅՈՒ­ԶԵ­ԼՅԱ­ՆԻ հետ մեր զրույ­ցի ա­ռա­ջին մա­սը նրա կյան­քի ու­ղեգ­ծի մա­սին էր, որ սկս­վում է Կի­լի­կիա­յից, հաս­նում մինչև Մեծ Բրի­տա­նիա: Զրույ­ցի ա­ռանց­քը հայ­րե­նիքն է, սե­րը, ըն­կե­րու­թյու­նը, բա­րե­սի­րու­թյու­նը: Սփյուռ­քա­հայ մտա­վո­րա­կա­նը հայ­րե­նի­քը հզոր տես­նե­լու իր տես­լա­կանն ու­նի: Նրա՝ hա­մա­հայ­կա­կան կենտ­րո­նա­կան մար­մին ստեղ­ծե­լու գա­ղա­փա­րի ի­րա­գոր­ծումն ու­շա­նում է, բայց ար­դիա­կան է մինչ օրս:

«Ի՞նչ է հայ քան­դա­կա­գոր­ծու­թյու­նը։ Դա աս­կե­տիզմն է, քիչ շար­ժում­նե­րով շատ բան ա­սե­լը, քիչ տա­շե­լը, ա­մե­նագլ­խա­վորն ըն­դգ­ծե­լու կա­րո­ղու­թյու­նը։ Հայ քան­դա­կա­գոր­ծու­թյունն ընդ­հան­րա­պես պատ­մել չի սի­րում, լուռ է»։ Գե­տիկ ԲԱՂ­ԴԱ­ՍԱ­ՐՅԱՆ