Նկար­չի տա­նը, Ա­բո­վյան-16 հան­րա­հայտ շեն­քում վա­ղա­մե­ռիկ եր­կու նկար­չի հետ­մա­հու ցու­ցա­հան­դես­ներն էին բաց­վել. 1-ին հար­կի ցու­ցաս­րա­հում` Մի­նաս Ա­վե­տի­սյա­նի (1928-1975), երկ­րորդ հար­կի դահ­լի­ճում` Հրա­չյա Հա­կո­բյա­նի (1935-1982)։ Եր­կուսն էլ վախ­ճան­վե­ցին 47 տա­րե­կա­նում, ստեղ­ծա­գոր­ծա­կան նոր մտահ­ղա­ցում­նե­րի կեն­սա­գործ­ման շե­մին, Մի­նա­սը` դա­վա­դիր վրաեր­թից, Հրա­չը` սր­տի կաթ­վա­ծից։

«Ի­րա­տե­սը» շա­րու­նա­կում է զրույ­ցը գրող ՎԱ­ՀԱԳՆ ԳՐԻ­ԳՈ­ՐՅԱ­ՆԻ հետ:

Հա­յաս­տա­նի պե­տա­կան սիմ­ֆո­նիկ նվա­գախմ­բի գե­ղար­վես­տա­կան ղե­կա­վար և գլ­խա­վոր դի­րի­ժոր ՍԵՐ­ԳԵՅ ՍՄ­ԲԱ­ՏՅԱ­ՆԻ հետ զրու­ցել ենք դեկ­տեմ­բե­րի 3-ին Կա­րեն Դե­միր­ճյա­նի ան­վան մար­զա­հա­մեր­գա­յին հա­մա­լի­րում կա­յա­նա­լիք «Դա­սա­կան Ջեք­սոն» խո­րագ­րով հա­մեր­գա­յին ծրագ­րի մա­սին:

Վա­նա­ձո­րի Հով­հան­նես Աբել­յա­նի ան­վան պե­տա­կան դրա­մա­տի­կա­կան թատ­րո­նի խա­ղա­ցան­կը հա­մալր­վում է նոր ներ­կա­յաց­մամբ: Դեկ­տեմ­բե­րի 5-ին և 6-ին Արամ Մխի­թար­յա­նի բե­մադ­րու­թյամբ կներ­կա­յաց­վի Ար­շակ Սե­միրջ­յա­նի «Թան­կար­ժեք դի­ակ» մեկ գոր­ծո­ղու­թյամբ կա­տա­կեր­գու­թյու­նը: «Թան­կար­ժեք դի­ա­կը» 2017-ին թարգ­ման­վել է ռու­սե­րեն ու հրա­տա­րակ­վել Մոսկ­վա­յի «Երի­տա­սար­դա­կան թա­տե­րա­կան ֆո­րում-3» լա­վա­գույն պի­ես­նե­րի ալ­մա­նա­խում: ԱՐ­ՇԱԿ ՍԵ­ՄԻՐՋ­ՅԱ­ՆԸ նշեց, որ իր հա­ջո­ղու­թյու­նը կի­սում էր Վա­նա­ձո­րի թատ­րո­նի դե­րա­սան, դրա­մա­տուրգ Էլ­ֆիկ Զոհ­րաբ­յա­նը, կա­րե­լի է ասել՝ յու­րա­քանչ­յուրն իր պի­ե­սով ներ­կա­յաց­րել է Հա­յաս­տա­նը:

Գր­քի երևա­նյան փա­ռա­տո­նի շր­ջա­նակ­նե­րում տե­ղի ու­նե­ցավ ա­մե­րի­կա­ցի հան­րա­հայտ գրող Սթի­վեն Քին­գի «Փայ­լա­տա­կում» գր­քի շնոր­հան­դե­սը:

Նո­յեմ­բե­րի 7-ին Ջեր­մու­կի կր­թա­հա­մա­լի­րում հա­ճե­լի ի­րա­րան­ցում էր: Ա­շա­կերտ­նե­րը ան­համ­բե­րու­թյամբ սպա­սում էին պատ­վար­ժան հյու­րե­րին: Նրանք էին բա­նաս­տեղծ, «Հայ­րե­նի­քի ձայն» թեր­թի խմ­բա­գիր Հա­րու­թյուն Հով­նա­թա­նը, գրա­կա­նա­գետ, բա­նա­սի­րա­կան գի­տու­թյուն­նե­րի դոկ­տոր, պրո­ֆե­սոր Դա­վիթ Գաս­պա­րյա­նը, գրա­կա­նա­գետ, «Հա­յաս­տան» հրա­տա­րակ­չու­թյան տնօ­րեն Վա­հագն Սարգ­սյա­նը, բա­նաս­տեղծ, ՀԳՄ ան­դամ Վազ­գեն Խա­նո­յա­նը:

«Ի­րա­տե­սի» հյու­րը գե­ղան­կա­րիչ, նկա­րիչ­նե­րի միու­թյան, նաև «Աշ­խար­հի նկա­րիչ­ներ» խմ­բակ­ցու­թյան ան­դամ ՆԱ­ԶԻԿ ԱՍ­ԼԱ­ՆՅԱՆՆ է: Զրույ­ցի ա­ռի­թը օ­րերս նկա­րիչ­նե­րի միու­թյու­նում բաց­ված նկար­նե­րի ան­հա­տա­կան ցու­ցա­հան­դեսն էր: Նա­զիկ Աս­լա­նյա­նի «Ի­րա­կա­նու­թյան բա­ցա­հայ­տում­ներ» խո­րա­գի­րը կրող ցու­ցա­հան­դե­սը բաղ­կա­ցած էր հինգ շար­քից՝ «Ծա­ղի­կը», «Բնա­պատ­կեր­ներ», «Ի­րա­կա­նու­թյուն», «Ծա­ռե­րը», «Արև»:

Ե­կեք ել­նենք փո­ղոց և քայ­լենք դե­պի կր­թյալ որևէ հաս­տա­տու­թյուն։ Դի­ցուք, հյու­րըն­կալ­վենք որևէ մաս­նա­վոր բու­հում։ Կամ բա­խենք ա­ռա­ջին պա­տա­հած փաս­տա­բա­նա­կան գրա­սե­նյա­կի դու­ռը։ Գու­ցե հան­գր­վա­նենք Օ­վա­լաձև դահ­լի­ճու՞մ։ Մի­գու­ցե հար­ցա­խույ­զի են­թար­կենք ան­ցորդ­նե­րին մայ­րա­քա­ղա­քի որևէ ար­վար­ձա­նում, կամ Վա­նա­ձոր պատ­վար­ժան քա­ղա­քում, կամ տա­ղանդ­նե­րի բնօր­րան Կու­մայ­րի-Գյում­րիում։

«Ի­րա­տե­սի» հյու­րը գրող ՎԱՀԱԳՆ ԳՐԻ­ԳՈ­ՐՅԱՆՆ է: Ամ­ռա­նը նա հեր­թա­կան ան­գամ Երևա­նում էր: Այցն ու­ներ նաև գործ­նա­կան նպա­տակ. գրո­ղը կա­տա­րեց վեր­ջին խմ­բագ­րում­ներն իր նոր վե­պի վրա, և այն ար­դեն հա­սել է ըն­թեր­ցո­ղին:

Ներկայացվող պատմվածքը Վահե Քաչայի(1929-2003) վաղ շրջանի գործերից է: Գրված է, ամենայն հավանականությամբ, հիսնական թվականների սկզբին: Հայերեն թարգմանությունը լույս է տեսել Փարիզի «Անդաստան» հանդեսի 6-7 միացյալ համարում, 1957թ.: