«Թալանն իրենցից է սկսվել, իրենք գիտեն թալանելու ձևերը: ՈՒղղակի հիմա չգիտեն ինչ անեն, քանի որ իրենց ձեռքն այլևս հասանելի չէ ու սկսում են զրպարտել մարդկանց: Իրենց ասելով չէ»:

Այնպես է ստացվում, որ հինգ տարին մեկ հայաստանցիները պայքար են սկսում, շարժում է ձևավորվում, բայց դրանք վաղ թե ուշ մարում են: Սրանում, իհարկե, մեղքը ժողվրդինը չէ, քանի որ ժողովուրդը միշտ պատրաստ է դուրս գալու հրապարակ: Վերջին ապացույցը նախագահական ընտրություններն էին ու Րաֆֆի Հովհաննիսյանի գլխավորած շարժումը: Հենց առաջին հանրահավաքներից կարծիքներ էին հնչում, թե այն շուտով մարելու է, կամ էլ` ի՞նչ շարժում ինչ-որ «Բարևի» շուրջ: Փաստ է, որ այն կանխատեսվածից երկար տևեց, ու դեռ պարզ չէ, քաղաքապետի ընտրություններից հետո Րաֆֆի Հովհաննիսյանն ինչպես կվարվի: Գուցե նա ցանկանա հետ բերել իր հանրային ռեսուրսը, և ականատես լինենք ինչ-որ շարունակության:

Գրիչ վերցնելուն և մտորումներս թղթին հանձնելուն ինձ մղեցին այս օրերին այստեղ-այնտեղ հնչող, քաղաքական ու տնտեսական հիմնավորման հետ երբեմն որևէ աղերս չունեցող խոստումներն ու Երևանի զարգացմանն ու բարգավաճմանը միտված աստղաբաշխական, մտացածին թվերը: Այս տարի Երևանի ավագանու ընտրություններն աչքի են ընկնում ակտիվությամբ ու շռայլ խոստումներ տալու, Երևանը 4 տարում առնվազն Փարիզ դարձնելու սին հավաստիացումներով:

ԱԺ դաշնակցական պատգամավոր Վահան Հովհաննիսյանը երկու օր առաջ Երևանի ավագանու ընտրությունների քարոզարշավի ժամանակ հայտարարել էր, թե ինչ-որ մարդկանց ամբիցիաների պատճառով նախընտրական շրջանում ընդդիմադիր ուժերը չմիավորվեցին: Նա հույս էր հայտնել, որ ընտրություններից հետո, հավանաբար, ընդդիմադիրները կմիավորվեն:

Նախկին քաղբանտարկյալ Ազատ Արշակյանն ասօր ասուլիսի ժամանակ, խոսելով քաղաքապետի թեկնածուների մասին, ասել է, թե ինքը Վարդան Օսկանյանին ձայն չի տա. «Մարտի 1-ի ելույթից հետո ես Օսկանյանին ձայն չեմ տա, չեմ էլ բարևի»:

Մինչ Երևանի ավագանու ընտրություններին պատրաստվող մյուս քաղաքական ուժերն իրենց քարոզարշավն անց են կացնում մայրաքաղաքում, Րաֆֆի Հովհաննիսյանն այցելել է Կապան և հանդիպել կապանցիների հետ: Նա կապանցիներին է ներկայացրել իր հետագա անելիքները, խոսել նորաստեղծ «Նոր Հայաստան» քաղաքացիական-ազգային շարժման առաքելության, բոլոր քաղաքներում կազմկոմիտեների ստեղծման մասին և հավաստիացրել, որ նահանջ չի լինելու (՞), իսկ տևական և միասնական պայքարի շնորհիվ կհաջողվի հասնել հաղթանակի:

Երևանի ավագանու ընտրությունների քարոզարշավից առաջ կրկին խոսակցություններ էին շրջանառվում ընդդիմադիր քաղաքական ուժերի միավորման անհրաժեշտության մասին:

Հայաստանում, իհարկե, լուրջ չէ խոսելը անկախ սոցիոլոգիական հարցումների մասին՝ հաշվի առնելով, որ մենք ազատ հասարակություն չենք, և մեր ընտրողների մեծ մասը հազիվ թե կարողանա անկեղծ պատասխաններ տալ իրեն ուղղված հարցերին: Մյուս կողմից, սոցիոլոգիական ընկերությունները չեն կարող անկախ հարցումներ անցկացնել՝ հայտնի պատճառներով: Պարադոքսն այն է, սակայն, որ սոցհարցումները մեծ մասամբ իրականություն են դառնում՝ հաղթում է իշխող կուսակցությունը, մյուս քաղաքական ուժերն էլ հավաքում են որոշակի տոկոսներ: Եվ մեր սոցիոլոգները շատ չնչին տոկոսներով կարող են սխալվել իրենց նախընտրական սոցհարցումները ներկայացնելիս:

Րաֆֆի Հովհաննիսյանի մասին սկսել են քիչ գրել: Նույնիսկ շատ ակտիվ կայքեր, որոնք որևէ լուր բաց չէին թողնում ու անդրադառնում էին Հովհաննիսյանի հետընտրական մարզային այցելություններին, այսօր գրեթե չեն լուսաբանում նրա գլխավորած «Բարև, Երևանի» քարոզարշավը:

Կառավարությունը, ի դեմս արդարադատության նախարարի պաշտոնակատարի, առաջարկում է փոփոխություններ մտցնել «Այլընտրանքային ծառայության մասին» օրենքում, ինչի շուրջ օրերս ԱԺ լսումներ էին կազմակերպվել: Սակայն շատերը պնդում են, որ նման օրենքի անհրաժեշտություն ընդհանրապես չկա: irates.am –ի հետ ճեպազրույցում «Զինվոր» ՀԿ-ի ղեկավար Մարգարիտա Խաչատրյանը, ով ավելի հայտնի է «Մարոզ» մականվամբ, նման օրենքի կարևորություն դեռևս չի տեսնում: