Թող արտառոց չթվա՝ այսօր ինձ առավել մտահոգում է ՀՀ կացությունը, քան Արցախի: Շրջափակված մեր փոքրիկ երկրում մարդկանց ճնշող մեծամասնությունը միաբան է ազգային ու պետական հարցերում, աներկբա ապավինում է հայկական արժեքներին ու ոգուն, դավանում է հայոց հավաքականության ու պետական միասնականության գաղափարը, հետամուտ է ինքնորոշման իրավունքի իրացմանը, մերժում է ոխերիմ թշնամու թելադրած պայմանները և գործակցությունը նրա հետ՝ դրա մեջ տեսնելով իր գոյությանը սպառնացաող կործանարար վտանգ:

Հիշում եք, որ հրապարակի միտինգի ժամանակ մի հոգի ծղրտում էր ու պնդում, որ կամ ինքը կլինի վարչապետ, կամ Հայաստան չի լինի։ Ես ի տարբերություն շատերի, վստահ եմ, որ սա գործում է անընդհատ թարմացվող ծրագրով, որի վերջին կանգառը Հայաստանի կազմաքանդումն է, ֆիզիկական վերացումը և դա կատարվելու է առնվազն հինգ տարվա ընթացքում։

Շատ խոսուն նկար է։ Հիմա ներկայացնեմ, թե ինչու: Տեսեք՝ նկարում ջերմ զրույցի են բռնված Թուրքիայի նախագահ Էրդողանը, «Հայաստանի վարչապետ» Փաշինյանը և ՆԱՏՕ-ի գլխավոր քարտուղար Սթոլթենբերգը։

Անվտանգության նոր ճարտարապետությունը, որի մասին շարունակ թմբկահարում է մարդամեկը, Թուրքիայի ազդեցության մեծացումն է Հայաստանում։ Պատերազմում Թուրքիայի խաղադրույքը պայմանական Մատաղիսի ադրբեջանականացումը չի եղել, այլ Կովկասում և Կենտրոնական Ասիայում ռազմավարական շահերի իրացումը։ Դա հնարավոր էր իրագործել երկու ճանապարհով.

Հայաստանը, ի դեմս իր ղեկավարի, ռազմավար է դարձել Թուրքիայի ու Ադրբեջանի համար։

Ադրբեջանի համար շատ նպաստավոր իրավիճակ է ստեղծվել: Ալիևն ասում է կապուղի չեք տալիս դեպի Նախիջևան, ասում եք՝ օրինական չի, մեռնեմ օրենքին, ես էլ, ըստ ձեր մատնանշած միջազգային օրենքների, անցակետ եմ դնում դեպի Արցախ տանող ճանապարհին: Հենց այստեղ Էլ սկսվում են անդրկուլիսյան խաղերը: Հումանիստներն Արևմուտքում հրճվում են, որովհետև, առանց արտաքին աշխարհի հետ կապի, կմեռնի Ղարաբաղում ապրելու հույսը, հայերը կհեռանան, ռուսական զորքի քամակներին էլ քաղաքավարի քացով կտան ու դուրս կհրավիրեն Ադրբեջանի տարածքից. այնտեղ մնալու հիմքեր այլևս չեն լինի: Հրճվելու այլ առիթ էլ կա՝ զանգեզուրյան չարչրկված ճանապարհը չի հայտնվի ռուս խաղաղապահների ձեռքում, հետո հերթը կհասնի Գյումրու ռազմաբազային:

Հասարակությունները, որոնք չեն վիրավորվում, սովորաբար շատ ծանր աղետներ են ստանում։ Վիրավորվելը շատ կարևոր է կենսունակ լինելու համար։

Վերջին 3 օրերին ադրբեջանական քարոզչական մեքենան կրկին ակտիվացել է` դրսևորվելով երկու ուղղություններով:

Ադրբեջանական աղբյուրների փոխանցմամբ, պաշտոնական Բաքուն հաստատակամ է «անկլավները վերադարձնելու» հարցում, սակայն չի շտապում հստակ դիրքորոշում հայտնել Արծվաշենի հետագա ճակատագրի վերաբերյալ:

Մեզ համոզեցին, որ պետք է համակերպվենք ու հանձնվենք։ Մեզ համոզեցին, որ այլևս մեզ հետ կապված ամեն ինչ աշխարհի մեծերի կողմից որշոված է, և ելք չկա։