Ստրատեգիական առումով մեզ համար լավագույնը կլիներ, որ լոկալ քաղաքակրթական բախման ճակատային մասից տեղափոխվեինք դեպի հնարավորինս խոր թիկունք՝ մնալով ռուսական շահերի շրջանակում։
Շատ ավելի բարձր մակարդակի աշխարհաքաղաքական բախումները ռուսներին ու թուրքերին ստիպում են մտնել առնվազն տակտիկական ալյանսի մեջ, միաժամանակ ունենալով ընդհուպ մինչև գոյաբանական հակասություններ։
Եթե չինական աշխարհաքաղաքական դոկտրինը իրականություն դառնա, ապա նման պրոռուսական վիճակը մեզ համար կարող է համեմատաբար կայունը լինել՝ առնվազն տակտիկական տեսանկյունից։
Պետք չէ մոռանալ ժողովրդի կյանքով պայմանավորված իմաստուն խոսքը՝ անճարը կերել է բանջարը։
Բանջարի փոխարեն համադամ խորտիկներին ձգտելը հնարավոր է միայն սեփական ուժ ունենալու դեպքում, բայց դրա համար էլ խելք է պետք և ապրելու կամք։
Պավել Բարսեղյան