Տավուշի 4 գյուղերի հանձնումից հետո երկրիս գերագույն գլխավոր տիկտոկերը հեռանալու է օդնոկլասնիկ, որպեսզի այնտեղ դասախոսություններ կարդա հայկական պետականության կործանման պատմական ցիկլերի անխուսափելիության մասին:

Ապրիլի 1-ին Նիկոլը խոսում է պետւթյան տարածքի կարևորության մասին. շատ խորհրդանշական է, չէ՞, հենց ապրլիլի 1-ին է որոշել, որ «պետության համար առանցքային նշանակություն ունի տարածքը, առանց տարածք՝ չկա պետություն»։

Ասում է` Արցախից որոշ շրջանակներ վտանգ են Հայաստանի անվտանգության համար: Հետո ասում է` Հայաստանի միակ իշխանությունն ինքն է...

Շուտով ամեն երևանցի իր անձնական օգտագործման կոճղը կունենա Երևանում։ Եթե մեկին էլ չհասնի, բան չկա, դեռ լիքը ծառ կա կտրելու։

Եթե փորձի համար Երևանի կենտրոնում, իրար կողքի երկու դպրոց կառուցվի, ու մեկում ներդրվի սովետական կրթական համակարգը` իր դասաժամերով, կրթական մեթոդներով և մնացածով (չեմ ասում` կոմկուսի պատմություն անցնեն կամ Լենինին սրբացնեն, ասածս կրթական մեթոդների ու համակարգի մասին է), երկրորդում` արևմտյան լրիվ լիբերալ համակարգը, որտեղ կարող է լինել տրանս-ուսուցիչ, անցնեն սեռական եսիմ֊ինչ դասեր, քարոզվի սեռափոխության ազատություն և այլն,

Բոլորն ասում ու բոլորն էլ ընդունում են, որ երկրի ներսում ամենաշահութաբերներից մեկը ճանապարհներին ասֆալտ անելու բիզնեսն է։ Ու դա ոչ միայն Հայաստանում է, այլև շատ երկրներում։

Ասում է՝ դո՛ւք եք մեղավոր: Դո՛ւք գրեցիք՝ սրան բերել են, որ Արցախը հանձնի, Ալիևն էլ կարդաց ձեր գրածը, գլխի ընկավ, որ կարելի է վերցնել, մտավ, կոտորեց ու վերցրեց: Ասում է՝ դո՛ւք եք մեղավոր, որ այսօր Տավուշ ու Սյունիք է ուզում, որովհետև անընդհատ ասում ու գրում եք, Ալիևն էլ կարդում ու գլխի է ընկնում: Դո՛ւք եք մեղավոր, որ խոսում-գրում եք կրթական համակարգը քանդելուց, Արարատ ու հայություն ուրանալուց, երկիրը թալանի ու կոռուպցիայի մեջ թաղելուց: Չէ՞ որ Ալիևը կարդում է, գլխի է ընկնում ու սկսում է ձեր գրածները իրականացնել:

Ազգաքանդումի ու հողատվության արշալույսին փթիրները մի կարգախոս շրջանառեցին՝ «Ոստիկանը մերն ա»:

Վերջը ես չհասկացա մի բան` էս որ ամեն ինչ հերթով ուզում է տալ, երկրի ինքնիշխանության պահը էլ ո՞րն է։

Ձայն խավարից. - Օգնեցե՜ք, սպանու՜մ են։ Պատասխան խավարում. - Արժանի՜ ես։