Իմ հայրենիքը հիվանդ է անմիաբանությամբ: Ո՞վ այդ ախտի մանրէն հասցրեց այս հպարտ ազգին, չգիտեմ, բայց սա բարեբեր մարգագետնի վերածված վաղնջական, արդեն մոռացված գերեզմանների մամռապատ շիրմաքարերի տակից ժամանակ առ ժամանակ ծլարձակող թունավոր ծիլ է, որ շատ արագ հաստաբուն ծառուտի է վերածվում, խլում մեր շնչելու օդը: Քանի-քանի անգամ ծառահատում արեցինք, վառեցինք արմատները, թաք կացավ անիծյալը ժամանակավոր և վերստին ծլեց:
Դարձյալ ծլել է: Ո՞վ է հասու վառելու այն: Ոսոխն այս անգամ էլ առատորեն սնում է թունավոր տունկը, և անմիաբանության ախտով խոցված երկիրս նորից Կայենին է տարփողում:
Հայկ Մարտիրոսյան