Երկուշաբթի օրը` հոկտեմբերի 30-ին, ռուսաստանյան որոշ հեռուստաալիքներ հայտնեցին, որ Մոսկվայի Պուշկինի անվան թանգարանում բացվել է ՈՒրարտու հնագույն պետությանը նվիրված «Царство Урарту. Наследие древней Армении. Урашту – Харминуя – Армина» ցուցադրությունը, որի շրջանակներում ներկայացված են ՈՒրարտուի մասին պատմող բազմաթիվ առարկաներ․ սկսած՝ Էրեբունի-Երեվանի հիմնադրման հայտնի սեպագիր արձանագրություններից, վերջացրած՝ ուրարտական հնավայրերի պեղումներին մասնակցած հնագետների և պատմաբանների օրագրերից։

Է՜յ, լա՛վ կենաք, ակա՛նջ արեք, Մի բան պատմեմ հիմի ձեզ... (Հ.Թ.) ՈՒշադրություն Հովհ. Թումանյանի մտքերից մեջբերումներ անելը կամ համարձակությունը նրա մասին խոսելու Հայաստանի սահմաններից դուրս համարվում է աններելի քայլ և արժանանում է ՀՀ կրթության, գիտության, մշակույթի և սպորտի նախարարություն կողմից պատժի՝ աշխատանքից հեռացում (և կամ մեծահոգաբար հորդորել սեփական դիմումի համաձայն հեռացում):

Փակեց պետությունը, նստեց ուղղաթիռ և հասավ Սիսիան: Այժմ շատերն են քննադատում Շահրամանյան Սամվելին: Իսկ ինչպե՞ս վերջինիս փոխարեն կվարվեին քննադատողները:

Վաղը Թեհրանում կայանալու է հանդիպում 3+3 Ֆորմատով։ Հայաստանը ևս մասնակցելու է։

Արցախահայության սթափ հատվածը գիտակցում է, թե ինչ էր իրենից ներկայացնում ներկայացուցչության դիմաց տեղի ունեցած «ինքնաբուխ» միջադեպը, ինչը, ցավոք, կարող էին չկռահել նույնիսկ անմիջական մասնակիցներից շատերը։

Արևմտյան պետությունների ղեկավարներն ինձ հիշեցնում են նախկին սոցիալիստական լագերի երկրների ղեկավարներին: Քանի կար Ուկրաինա, Կիև ու Զելենսկի էին լպստում և իրար հերթ չէին տալիս տանկերով, ավտոմատներով, ինքնաթիռներով նկարվել, կռիվ-կռիվ խաղալ...

Ինչոu՞ է բացահայտ շինծու մեղադրանքով Վագիֆ Խաչատրյանի դատավարությանը՝ օտարերկրյա մամուլի միջոցներով, հաղորդվել աննախադեպ հնչեղություն, ինչին, ցավոք, առանց խորքային վերլուծությունների, միահամուռ լծվել է նաև հայրենական մամուլը, ինչը չէր արվում հարյուրավոր հայ ռազմագերիների պարագայում:

Որևէ մեկին ո՛չ վիրավորելու տրամադրություն ունեմ, ո՛չ էլ կոպտելու: Բայց «մի երկու բան» պիտի ասեմ մարդկանց, զանազան-զարմանազան օգտատերերի մասին, որ, ասես մեկ կենտրոնից իջեցված հրահանգով, բավականին համակարգված ու փոխպայմանավորված, թիրախավորում են որևէ անձի (որևէ դեպք, որևէ երևույթ) և աջուձախից հարձակվում են, կա՛մ իրենք գեներացնելով ատելության խոսք, կամ իրենց հետ փոխպայմանավորվածները, կամ էլ՝ իրենց «սպեցիֆիկ» աուդիտորիան:

Իմ սերնդակիցներն ապրել են այն մարդկանց կողքին, որ պատերազմ էին տեսել, ավար ու ավեր, որ Երկրորդ աշխարհամարտ էր կոչվում։