Երկրամայր

Երկինքները տենչ, խոհ ու զմայլանք, աստղոտ կտավներ

ընծայեցին քեզ, բայց երկրահոգի սե՜րը նվաճեց

քո ներաշխարհի մատուռները ողջ,- սեր՝ քնքշաթախիծ,

խոր ու երգեցիկ, ինչպես հազարան բլբուլի գեղոն,

գիտե առնչվել Աստծո շնչի հետ, առավել՝

Ցեղին պարուրվել գիտե:-

Սեր է՝ լեռների գրկում արևհար և զորաց ուժի

բաբախման ներքո, երբ շառագունած կույսերը ծածուկ

շոյում են իրենց մարմինը բյուրեղ, և վիճակ բացում

ու հեռախոսում երազատեսիլ այրաց հետ, որոնք

զիլ ու ինքնապարտ մարտնչում են դեռ

անվերջ նորոգվող վայրագների դեմ…

Հողը շնորհեց ձիրքը պտղության ու երաշտի մեջ

ծաղկելու հնար: Հուշեց, թե հունդը ինչ փայփայանքով

կարող է մեկից պերճ հազարանալ, երբ չբերության

ամպերն են կիտվում հախուռն շնացող աշխարհի վրա,

և տենդոտ «ես»-ն է սնապարծանքով

«մենք»-ի մարմինը քառատում խելառ:

Հող է՝ առնական, բայց և կանացի՝ ներսում անթեղված

սրտերով լեցուն, նա իր կենսապարտ գեղուհիներին

Աստղիկի բեղուն կրքով է օծում, հետևում գաղտուկ,

որ նրանք հանկարծ հեշտին չտրվեն և դյութանքի տեղ

զարմին հուր բաշխեն, խինդ ու զորություն:-

Օ՜ արևաբույր դուստրեր Արցախի,

Նաիրի երկրի ծիրանի՜ տիկնայք,

հեռացող հողն եք վերադարձնում և

նվիրաբերում մայրություն նրան, հայրությու՛ն նաև՝

հույժ ու ցպահանջ, երբ պահն է դժխեմ ու դարանամուտ:

ՈՒրվականացող քաղաքներն եք նոր կյանքով պսակում:

Հեզ ստնտու եք՝ նվաղած հոգուն և քաղցած տարվան:

Ձեր ողոքով է երկիրը հագնում զրահաբաճկոն,

երբ նեռի չանչը վերից հրացայտ կարկուտ է տեղում,

իսկ տակից փորում հիմերը մեր տան:

Ոգու ճգնակյաց պահնորդներին եք նեցուկ-խրախույս:

Լիցքավորում եք զինագլխիկը ցասման ուրանով՝

չարյաց ոստանում թնդալու համար…

Սիրել ու փթթել, սիրել ու տոկալ,

Երկրին մայր լինել, մայրերին՝ Երկիր,-

դու՜ք՝ լուսամարտիկ քույրեր իմ Հայոց,

դու՜ք եք մեզ փրկում չարք ու գեհենից:

20.06.2023

Հրանտ ԱԼԵՔՍԱՆՅԱՆ

Գեղանկարը՝ Ռոբերտ ԱՍԿԱՐՅԱՆԻ

Մեկնաբանություններ