ԱՄՆ-ի նախագահ Ջո Բայդենը հայտարարել է, որ ուկրաինական զորքերի հարձակումը Կուրսկի շրջանում Ռուսաստանի նախագահ Վլադիմիր Պուտինին իսկական երկընտրանքի առաջ է կանգնեցնում. սա տեղի ունեցողի վերաբերյալ ամերիկացի առաջնորդի առաջին պաշտոնական մեկնաբանությունն է։ «Մենք անմիջական, մշտական կապի մեջ ենք ուկրաինացիների հետ։ Սա այն ամենն է, ինչ ես կարող եմ ասել դրա մասին, քանի դեռ հարձակումը շարունակվում է», - ըստ Ֆրանսպրես գործակալության՝ հայտարարել է Բայդենը:               
 

Ապրիլյան իրադարձությունների ներքաղաքական էֆեկտը

Ապրիլյան իրադարձությունների ներքաղաքական էֆեկտը
20.04.2015 | 15:14

Նկատեցի՞ք՝ ինչ սահուն քաղաքական ասպարեզում հաստատվեց «ստերիլ մաքրություն»: Ցեղասպանության և համահայկական հռչակագրի թեմաներով մի քիչ խոսեց ու հոգնեց առաջին նախագահը: Երկրորդ նախագահը խոսեց, որ հիշեցնի՝ ինքը կա ու նորից լռեց: Երրորդ նախագահը վերջնականապես քաղաքական հանգստի ուղարկեց երկուսին էլ ու դաշտում մնաց միայնակ՝ առանց խանգարողների, ինքն ու իր իրավահաջորդը: Ինքնաբերաբա՞ր ստացվեց, թե՞ լավ ծրագրված էր, արդյունքը դա է: Ընդ որում՝ առանց կորստի: Բայց՝ առանց որևէ ձեռքբերումի: ՀՀ նախագահը հիմնավորապես մաքրեց դաշտը՝ դեպի նախագահական տանող ուղեգորգը փռելու համար իր ժառանգորդի ոտքերի տակ միայն: Եվ՝ խլացուցիչ առարկություններ չեղան: Խորհրդարանական քաղաքական ուժերը ոչ զարմացան, ոչ զայրացան, նրանք այլ խնդիր ունեն՝ դու ինչ կանես՝ արա, մենք մեր տեղում մնանք: ՈՒ՝ բազմանանք: Անգամ «Հիմնադիր խորհրդարանի» անդամների ձերբակալությունները հասարակական մեծ ընդվզում չառաջացրին, ընդունվեցին իբրև օրինաչափ քայլ՝ «Օրն ու տեղը սխալ էին ընտրել, իրենք են մեղավոր» հիմնավորմամբ: Բայց և ՀԽ-ն փայլուն հնարավորություն տվեց Սերժ Սարգսյանին՝ վկայակոչելու Հայաստանում հակաիշխանական շարժումները և իր գործողությունների «կաշկանդածությունը»: Թեպետ որևէ կաշկանդվածություն չկա, ընդհանրապես որևէ դիմակայություն չկա մինչև 2017-2018-ը, իսկ որպեսզի այդ ժամանակ էլ չլինի և իշխանության իրավահաջորդի կամ ժառանգորդի առաջ կանաչ ուղեգորգ փռվի իբրև կանաչ ճանապարհ՝ Սերժ Սարգսյանը փորձելու է արտախորհրդարանական ուժերին ևս բերել իր հետ համագործակցության դաշտ՝ կհամաձայնե՞ն, նրանց առաջ էլ կփռվի կանաչ ուղեգորգ, լայնությունը՝ ըստ համագործակցության մակարդակի, չե՞ն համաձայնի, կմնան նույն վիճակում՝ արտախորհրդարանականից մղվելով դեպի արտաքաղաքական կարգավիճակ: Սա է հաշվարկը: Պարզ, բայց՝ Հայաստանում գործող: Գործող, որովհետև ոչ մի հաշվարկում, երբևէ հաշվի չի առնվում ընտրողի կամքը: Ընտրողը գործոն չէ՝ սա է քաղաքական համաձայնությունների ելակետը:

Քաղաքական այս հաշվարկներում մի կարևոր հարց, այնուամենայնիվ, կա՝ սահմանադրական բարեփոխումները: Եթե Սահմանադրություն է փոխվելու, դա գործող նախագահին նորից առաջադրվելու հնարավորություն կտա: Հետո ի՞նչ, որ նա հրապարակավ հրաժարվել է նախագահ ու վարչապետ լինելուց: Ցանկացած պահի տասնյակ հիմնավորումներ կգտնվեն նման որոշման՝ սկսած ներքաղաքական իրավիճակ փոխվելուց մինչև արտաքին քաղաքական մարտահրավերներ: Խոչընդոտ չկա: Ի վերջո, նա, ով կլինի նախագահականում կամ նա, ով կդառնա վարչապետ, կարող է գործել իր ղեկավարությամբ: Ոչ իրավական, իհարկե, բայց՝ իրական: ՈՒ դա հիմնական փաստարկն է Կրեմլին համոզելու, որ ինչ էլ փոխվի, ոչինչ չի փոխվելու, ուրեմն պետք է ընդունել իրավահաջորդի ցանկացած թեկնածուի: Եթե Սահմանադրություն չի փոխվելու, հարցը մի քիչ բարդանում է, բայց սխեման չի փոխվում:
Մինչև այդ կարող է նաև վարչապետ փոխվել՝ տնտեսական հիմնավորումներ՝ լիքը: Քաղաքական՝ նույնպես: ԲՀԿ-ի տրանսֆորմացիան Հովիկ Աբրահամյանի քաղաքական անհրաժեշտությունը զրոյացրեց՝ նույնիսկ ԲՀԿ-ի ներկա խնամակալի իրավասություններով հանդերձ: Եթե առաջին նախագահը գործնականում նախագահական հավակնություններ չի կարող ունենալ, եթե երկրորդ նախագահը գործնականում նախագահական հավակնությունների անհրաժեշտ նախադրյալներ չունի, երրորդ նախագահը ազատ տարածք է ստանում կոնֆիգուրացիաները փոխելու ու վերափոխելու՝ երբ ցանկանում է ու ինչպես ցանկանում է:


Անահիտ ԱԴԱՄՅԱՆ
Հ.Գ. Ո՞վ է իրավահաջորդի առավել հավանական թեկնածուն: Դեռ մեր թվարկությունից առաջ է ասված՝ բոլոր ճանապարհները տանում են Հռոմ: Ավելի կոնկրետ՝ Վատիկան:

Դիտվել է՝ 1189

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ