Ձրի լիկբեզ

Հայաստանյան ներքին և արտաքին քաղաքական օրակարգերը շատ թեժ են ստացվում: Մի կողմում Սարգսյան-Ալիև սպասվող հանդիպումն է` վիլնյուսյան գագաթնաժողովի ֆոնին, մյուս կողմում` ներքաղաքական «հեղափոխություններն» են. Գայ Ֆոքսն իր դիմակները փոխանցել է «կուտակային համակարգին»:
Սկսենք «կուտակայինից»: Կենսաթոշակի ապահովման այս ձևի տնտեսական-օրենսդրական գործոնները թողնենք մի կողմ, զի օրենքի նկատմամբ քաղաքական ուժերի և քաղաքացիական հասարակության, առավել ստույգ` ռուսական բուռն «հետաքրքրությունը» ոչ մի կապ չունի տնտեսական գործոնի հետ և պայմանավորված է բացառապես քաղաքական բաղկացուցիչով: Նպատակը նույնն է` ցանկացած գնով, ցանկացած «բանից» հեղափոխական իրավիճակ ստեղծել, որ «հարկավոր» պահին նույն այդ իրադրությունը ծառայի այն նախագծողների շահերին:
Նկատելի է` մասսայական «հեղափոխական իրադրություն» Հայաստանում վերջին շրջանում շատ դժվար է «ստեղծվում», ուստի մոդերատորները մի քանի օջախ են վառ պահում. քաղաքապետարանի մոտ` տրանսպորտի սակագնի հարցով, ազատամարտիկները` Ազատության հրապարակում, Շանթը՝ Գայ Ֆոքսի «մոտ», հիմա էլ` «կուտակայինը»: Սա էր նաև պատճառը, որ իշխանությունները գիշերը քնեցին, առավոտն ասին` ոչ մի «կուտակային», ոչ մի վերանայում: Ասել է, մոդերատորներին հասկացրին` թույլ չենք տա՝ մի կողմից` քննարկում, մյուս կողմից էլ` Հեֆեռնից «գովված» Զորավարն ու իր ոստիկանական գումարտակները հարկավոր դեպքում կկանխեն «հեղափոխական իրավիճակը», որ այն լայն ու անվերահսկելի թափ չհավաքի:
Հարցնում եք` ի՞նչ հաշիվ է: Ի՞նչ է ուզում Ռուսիան: Նույնը: Թույլ չտալ Հայաստանին որևէ ինքնուրույն քայլ` Ալիև-Սարգսյան սպասվող հանդիպման, վիլնյուսյան գագաթնաժողովի «պահերով», զի հայոց ինքնության «ինչ-որ» մի բաժին, ինչպես «սեպագրել» է ՀՀ-ում ՌԴ հարգարժան դեսպան Ի. Վոլինկինը, արդեն չկա` «զիջված» է: Իմա` ՄՄ-ում Ռուսաստանի տրամադրության տակ է, և բոլոր նրանք, ովքեր ցանկանում են գործ ունենալ Հայաստանի հետ, Ռուսաստանի հետ պետք է «բազարվեն»:
Ինչ վերաբերում է ղարաբաղյան «ֆրոնտում» տեղի ունենալիք զարգացումներին` նախագահների սպասվող հանդիպմանը, ապա հակամարտող կողմերը հանդիպումից առաջ «սեփական մկանները» ցուցադրեցին. Ադրբեջանի քյորփա-Ալիևը գնաց «պապայենց» տուն` Թուրքիա, Սերժ Սարգսյանն էլ իրենց տուն` Ղարաբաղ՝ զորավարժությունների։ Նույն Ադրբեջանը ռմբակոծեց Տավուշի ճանապարհները՝ ցուցանելու, իբր ինքը շատ ջղային տղա է ու, բանակցությունների գնալուց թե՛ առաջ, թե՛ հետո, կրակում է… խաղաղ քաղաքացիների վրա: Իմա` ինքն ունի իր «հատուկ» մոտեցումները խնդրին, ու համանախագահների մտքով հանկարծ չանցնի իրեն ինչ-որ բան պարտադրել, ինքը կարող է մի տասը առաջարկ էլ էս անգամ անել, ինչպես արեց Կազանում` տասը նոր կետ դնելով սեղանին:
Ի դեպ, մեր տեղեկություններով՝ Ալիևն այդ հանդիպման ժամանակ պահանջելու է ճանապարհային քարտեզ՝ ժամով-պատարագով հանդերձ, որ շրջանը երբ են «ազատելու» հայերը, ինչպես: Հայերն էլ, ի դեմս Սերժ Սարգսյանի, ասելու են` հարց չկա, Փոքրիկս, բանակցեք Ղարաբաղի հետ, տեսեք՝ ինչ են ասում, ումով են ասում, երբ են ասում. սա է բանալին:
Նստել Ղարաբաղի հետ բանակցությունների նշանակում է լեգիտիմացնել Ղարաբաղը որպես առանձին միավոր: Մեղմ ասած` ճանաչել նրա անկախությունը:
Իսկ ինչու ո՞չ: Ինչո՞ւ չսկսել Ղարաբաղի ճանաչումը հենց Ադրբեջանից:
Սա, ի դեպ, համարենք ձրի լիկբեզ «գոսպոդին» Վ. Կովալենկոյի համար:

Կարմեն ԴԱՎԹՅԱՆ

Հեղինակի նյութեր

• Աղոթարան
• Ա՜խ, եր­նեկ էս նոր տա­րին
• Երեք նա­խա­գահ­նե­րի կո­դե­րը
• Աղոթարան
• Երեք նա­խա­գահ­նե­րի կո­դե­րը
• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Երեք նա­խա­գահ­նե­րի կո­դե­րը
• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Ո՞վ է նա
• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Но ставки сде­ла­ны, госпо­да!
• Ռի­տա Ա­լեք­սանդ­րով­նա, վեր տար քեզ հետ Ար­ցա­խի հա­մար մեր նա­հա­տակ ՏՂԵՐ­ՔԻՆ...
• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Աղոթարան

Մեկնաբանություններ