1945 թվականի ամռանը խորհրդային կառավարության ջանքերով բարձրացվեց Արևմտյան Հայաստանի երեք նահանգների վերադարձման խնդիրը։ Դրանք Թուրքիային էին անցել 1921 թվականի մարտին Մոսկվայում ստորագրված ռուս-թուրքական պայմանագրի հիման վրա։
Վերջին ամիսներին ամերիկյան ու բրիտանական կառավարությունների և նրանց հետ փոխկապացված տարբեր հիմնադրամների կողմից Հայաստանի լրատվամիջոցներին կամ քիչ թե շատ հայտնի, ակտիվ մարդկանց գրավիչ առաջարկներ են լինում։
Վերջին ասուլիսից մի բան պարզ դարձավ. Հայաստանը կանգնած է մեծ փորձության և մեծ ռազբորկայի շեմին։ Անհավանական է, բայց՝ փաստ. 100 տարվա պատմությունը մեր աչքի առաջ կրկնվում է։ Մեզ էլի սպառնում է ֆիզիկական վտանգ, մեր պետականությունը հարցականի տակ է։
Այն բանը, թե անկախություն ստանալու ժամանակ ով կլինի պետության ղեկին և դա ինչ հետևանքներ կարող է ունենալ, կարելի է քննարկել Հայաստանի ու Բելառուսի օրինակների վրա։
Եվ դրա համար մենք վճարում ենք ամեն օր...
Վճարում ենք մեր զինվոր տղաների արյամբ,
նրանց կյանքի գնով, նահատակվելու դիմաց...
Եվ այս շրջապտույտը դարեր շարունակ...
«Թավշյա» տղաներն ու աղջիկներն իրենց առաջնորդի գլխավորությամբ սևի ու սպիտակի են բաժանում մարդկանց բոլոր ոլորտներում, ավիրում են բոլոր ոլորտներում, ձախողվում են բոլոր ոլորտներում, թալանով են զբաղվում բոլոր ոլորտներում։
Եթե անվտանգության և ռազմա-տեխնիկական համագործակցության առումով խնդիր ունեցող Հայաստանը, 2018-ին Նիկոլի թեթև ձեռքով հետ կանչեց դեռևս երկու տարի պաշտոնավարման իրավունք ունեցող ՀԱՊԿ գլխավոր քարտուղարին, ապա ինչո՞ւ պետք է չհրաժարվեր նաև գլխավոր քարտուղարի տեղակալի ռոտացիոն քվոտայից:
Դիվանագետը, մինչև խոսելը, առնվազն երկու անգամ պետք է լռի. ՈՒինսթոն Չերչիլի այս խոսքերը կարելի է տարածել անարդյունք թվացող, իրականում վտանգ պարունակող հանդիպումների վրա։
Վրաստանի խորհրդարանում տեղի ունեցած ձեռնամարտ-բախմանը շատերը վերաբերվեցին որպես շարքային արկածախնդրության։ Շատերը համեմատություններ անցկացրին բռնության, ատելության խոսքի, մանիպուլյացիաների և ձեռնամարտի ավանդույթներով «հարուստ» մեր ներկա խորհրդարանի հետ։
Այսօր՝ սեպտեմբերի 16-ին, Երևանում, Ֆրանսիայի Եվրոպայի և արտաքին գործերի նախարար Ստեֆան Սեժուրնեի հետ համատեղ ասուլիսում արտգործնախարար Արարատ Միրզոյանը հայտարարել է, որ Հայաստանը պատրաստ է որքան հնարավոր է շուտ խաղաղության պայմանագիր կնքել Ադրբեջանի հետ: Նա հավելել է․ «Մենք պատրաստ ենք արագ ստորագրել այն տեքստը, որը համաձայնեցված է։ Համաձայնագիր, որով երկրները փոխադարձաբար ճանաչում են միմյանց տարածքային ամբողջականությունը, Ալմաթիի հռչակագիրը, այն սահմանները, որոնք կային ԽՍՀՄ փլուզման ժամանակ»։