Վրաստանի ընդդիմությունը և Հայաստանի իշխանությունը, «ինքնիշխանություն» բառը լոզունգ դարձնելով, իրականում պայքարում են իրենց երկրների ինքնիշխանության դեմ և սպասարկում են այլ երկրների շահերը...

Դավաճան Նիկոլի երեկվա հակահայ որոշումից հետո, երբ վերջինս համաձայնեց միակողմանի Տավուշի մարզից 4 գյուղի տարածք նվիրել Ադրբեջանին՝ դրա դիմաց ոչինչ չստանալով, կապիտուլյանտների դավաճանախմբի անդամները սկսեցին իրենց հակահայ առաջնորդին պաշտպանող գրառումներ և մեկնաբանություններ անել:

Ե՞րբ է Ադրբեջանը նախատեսում տիրանալ Տավուշի տարածքներին, և ի՞նչ պետք է իմանանք մենք՝ կանխելու համար։ Ուշադրություն դարձրեք խորհրդանշական օրերին։ Թուրքի համար դրանք կարևոր են...

Մեղավորներ փնտրելն անշնորհակալ զբաղմունք է: Բացի դրանից, ըստ էության, ներկա իրավիճակի համար մեղավորներ փնտրելն անիմաստ է, քանզի այս իրավիճակն առանց բացառության բոլոր հիմնական քաղաքական «խաղացողներին» ձեռնտու է:

Ամենօրյա ռեժիմով բողոքում եք, որ մեկը չկա մարդկանց համախմբում կազմակերպի, ապստամբություն բարձրացնի, բայց որևէ քայլ չեք ուզում անել։ Տավուշի գյուղերի հայրենապաշտ Հայությունը ոտքի է կանգնել, ապստամբում է, ու՞ր եք, ինչու՞ չեք միանում ապստամբներին` գործի՞ եք, քեֆի՞ եք, թե՞ հեռու է...

Չարդարացան այն կանխատեսումները, թե Իսրայելը, ի պատասխան Իրանի հարվածների, չի հարվածի Իրանին կամ կբավարարվի ընդամենը կիբերհարձակմամբ կամ Իսլամական հեղափոխության պահապանների կորպուսի (ԻՀՊԿ) դեմ պատժամիջոցներով:

Ինչ է շահել Հայաստանը գտնվելով Ռուսաստանի կազմում: Նախ, ամենակարևորը: Գտնվելով Ռուսաստանի կազմում Արևելյան Հայաստանի հայ բնակչությունը խուսափել է Թուրքիայի տիրապետության տակ մնացած Արևմտյան Հայաստանին ու նրա ժողովրդին բաժին հասած ողբերգական ճակատագրից, չի ենթարկվել ցեղասպանության:

Ինչի՞ է պետք այնպիսի հայրենիքը, որտեղ ՏԷՐԸ չի ապրում և մարդկանց սրտերում չի բնակվում: Սիրելի հավատավոր հայ մարդ, մեր օրերում, Եկեղեցու մեջ գտնվող և իրենց եկեղեցու անդամ ճանաչող շատ ու շատ մարդիկ մեր գլխով անցած բոլոր վայրիվերումները հավատով քննելով ու գնահատելով, մի բնական հարց են բարձրացնում. ինչու՞ մեզ պատահեցին այս իրադարձությունները և ինչու՞ ՏԷՐԸ թույլ տվեց, որ դրանք տեղի ունենան: Հնչում են խոսքեր մեր ազգի, ժողովրդի կուտակած դարավոր մեղքերի ու դրանց պատճառով մեզ հասած պատուհասների մասին և հարցադրումներ են արվում այդ մեղքերի բեռը թոթափելու համար անհրաժեշտ ապաշխարության խորհուրդ իրականացնելու հրատապության վերաբերյալ, մանավանդ, որ շատերի համար արդեն պարզ է՝ քանի դեռ չենք մաքրվել մեր մեղքերից, անգամ մեր բազմապատկված աղոթքները կմնան անպատասխան:

Կարտոնի կտորը ձեռքին պետք է կրկին գնար տավուշյան գյուղեր, այս անգամ սպառնալը փոխարիներ «կտեր բաժանելով»: Ծաղրելով սեփական ժողովրդին, առանց կաշկանդվելու, ժպիտը դեմքին ցինիկաբար պետք է ասի՝ «մեր մտածածն ու նպատակն այն է, որ ոչ թե ասեք 50 մետր այն կողմ Ադրբեջան է, այլ վա՜յ, էս ինչ լավ է, որ 50 մետր այն կողմ Ադրբեջանն է: Վաղը հետներն առևտուր կանենք:

Նիկոլին ու իր ընտրազանգվածին ասելու բան չկա։ Իրենք վաղուց այլևս չեն թաքցնում իրենց բուն նպատակն ու մտադրությունները, անում են այն, ինչ ուզում են...