Զարմանալի հերոսական ժողովուրդ են արցախցիները, ինչ ասես չտեսան ու գլխներով չանցավ. էլ դավադիր պատերազմ, էլ դավաճանություն, թիկունքից հարվածներ, շրջափակում, ահաբեկչություն:

Այս իշխանությունները շատ են շահարկում «5-րդ շարասյան» թեման: Հավանաբար, հայելու առաջ կանգնած անընդհատ «5-րդ շարասյուն» են տեսնում։ Եվ դա այդպես է, քանի որ «5-րդ շարասյունը» Հայաստանում մոլեգնում է 2018 թվականից՝ թավշյա, թրքասեր, թրքամոլ, ապազգային, ապահայկական, սորոսական և հաշտվողական տեսք ընդունելով

Այսօր ՀՀ շրջակա միջավայրի նախարարությունը հայտարարել է, որ Bundesregierung Գերմանիայի կառավարությունը, զարգացման բանկի Kreditanstalt միջոցով մոտ 26 մլն եվրո է տրամադրելու «Հայաստանում կենսաբազմազանության և կայուն տեղական զարգացման» ծրագրի իրականացման համար։ Այս լուրի տակ հարց եմ ուղղել նախարար Սիմիդյանին, որի սքրինը այս նկարներում կցում եմ։ Շատ արագ հարցիս խատասխանում է մամլո խոսնակ Անի Հակոբյանը, թե ահազանգիս մասով փոխնախարարը այցելել է Սյունիքի մարզ։ Խնդրեցի լայն լուսաբանում լինի և սրան ի պատասխան, անհերքելի մի բան է գրել խոսնակը։

Սիրելիներ, թերթում էի իմ «Ի լուր և ի տես» գիրքը: կարկամեցի: Ի՜նչ եմ գրել 2006 թվականին: Սա մի անգամ ներկայացրել եմ ՖԲ-ում: Ինձ մեղադրեցին, որ եթե ես գրած չլինեի, այսպես չէր լինի: Թեև ինձ պաշտպանողներ էլ կային՝ շնորհակալություն: Որոշեցի մի անգամ էլ ներկայացնել:

Ստեփանակերտի երեկվա հանրահավաքը գեղեցիկ, ազդու եւ ոգևորիչ էր՝ լեցուն երիտասարդական ավյունով: Հսկայական ներուժի արտահայտություն էր գունագեղ ու ծփուն այդ համախմբումը, հուսադրող ու գոտեպնդիչ, բայց և ծանրացող խոհերի մղող:

Վիճպետկոմի գլխավորը իր համար հանգիստ նստած՝ թվերի հետ խաղ էր անում, մեկ էլ զնգաց այն հեռախոսը, որին պատասխանելուց առաջ մի թունդ քֆուր էր տալիս ու խիստ լարվում. - Լսում եմ: - Հլը մի այնպիսի վիճակագրություն ասա, որ հիմա հրապարակեմ ու ռեյտինգս բարձրանա:

Թուրքիայի ԱԳ նախարար Չավուշօղլուն, խոսելով հայ-ադրբեջանական հարաբերությունների մասին, ասել է. «Թուրքի ճանապարհն ընկած է Զանգեզուրի, Ղարաբաղի միջով»: Սա տալիս է այն հարցի պատասխանը, թե արդյո՞ք թուրքերը կարող են մեզ հետ խաղաղ գոյակցել, թե արդյո՞ք թուրքական ծավալապաշտությունը կարող է տեղի տալ։ Չավուշօղլուն, թերևս, հաստատում է մեր բոլոր մտահոգությունները հայ-թուրքական հնարավոր հարաբերությունների մասին։ Ակնհայտ է, որ Թուրքիան Ադրբեջանի միջոցով փորձում է Հայաստանը վերացնել` որպես թյուրքական աշխարհի ծավալվելու պատնեշ, իսկ մյուս կողմից` Հայաստանը վերածել թյուրքական աշխարհի միջև ընկած անիմաստ տարածքի, որը չի ունենա քաղաքական որևէ նշանակություն։

Պակիստանում քաղաքացիական պատերազմ է, հետևաբար, Ադրբեջանն ու Թուրքիան առնվազն մի որոշ ժամանակ զրկվեցին իրենց կարևորագույն ռազմավարական դաշնակիցներից մեկից. մնաց, որ մայիսի 14-ին Թուրքիայում կայանալիք նախագահական ընտրություններում Քեմալ Քըլըչդարօղլուն հաղթի կամ, գոնե, հեշտությամբ չհաշտվի իր պարտության հետ, և Ադրբեջանը առնվազն ժամանակավորապես կմնա մենակ:

Ես պատերազմ չեմ տեսել: Բայց դեռևս մանկությունից գիտեմ, թե ինչ է պատերազմը: Գիտեմ հայրական ու մայրական տատերիս սև զգեստներից, դիմապատից կախված սև շրջանակով հորեղբորս ու մորեղբորս զինվորակսն համազգեստով մեծադիր լուսանկարներից: