Սիրտս՝ կտոր-կտոր, Արցախով մեկ շաղ է եկել...տխրության մեջ ծիծաղում, ծիծաղի մեջ արնաքամ է լինում ու շշնջում. «Մի՛ արեք, մարդի՛կ, մի ուրացեք հայե՛ր...զոհվածների մեծ մասի վերջին նկարը դպրոցական վերջին զանգի նկարն է: Չհասցրին ապրել... միգուցե անցակետում կանգնածը, ում ՀԱՅԿԱԿԱՆ ԱՆՁՆԱԳԻՐ եք պարզում, հենց նա՞ է սպանել...»:

Օրերս Ադրբեջանի փոխվարչապետ Շահին Մուստաֆաևը հայտարարեց, որ Ադրբեջանի և Նախիջևանի միջև բեռների, քաղաքացիների և տրանսպորտային միջոցների անխափան տեղաշարժի հանդեպ վերահսկողությունը, 2020 թվականի նոյեմբերի 9-ի հայտարարությանը համապատասխան, իրականացնելու են Ռուսաստանի Անվտանգության դաշնային ծառայության (ФСБ) սահմանապահ ծառայության մարմինները։

Ճապոնիան Երկրորդ Աշխարհամարտի արդյունքում պարտվեց և կապիտուլյացիայի ենթարկվեց։ Ճապոնական հասարակությունը ևս խորը ճգնաժամի մեջ հայտնվեց կապիտուլյացիայի արդյունքում և դրանից հետո։

Ադրբեջանի փոխվարչապետ Շահին Մուստաֆաևը, ով ՌԴ և ՀՀ փոխվարչապետերի հետ համանախագահությամբ զբաղվում է տարածաշրջանի կոմունիկացիաների ապաշրջափակման խնդրով, հայտարարել է, որ Ադրբեջանի և Նախիջևանի միջև անխոչընդոտ կապը պարտադիր պետք է ապահովվի ՌԴ սահմանապահ ծառայության վերահսկողությամբ։

Բոլորն անկասկած արձանագրել են, որ հայոց առաքելական սուրբ եկեղեցին սրբազան պայքարի է դուրս եկել ՀՀ իշխանությունը նվեր ստացած խմբակի դեմ։ Հակասությունը եկեղեցու և այդ խմբակ-խունտա-աղանդի միջև հասել է գագաթնակետին, ընդ որում 1722 տարեկան եկեղեցու թշնամի 1500 օրեկան խունտան որոշել էր իր առաջնորդի լեզվով հրավիրել եկեղեցուն քաղաքական պայքարի, մանուկների հետ խարույկի կողքին աղանդավորական քարոզի ընթացքում, որտեղ եկեղեցուն բացահայտ առաջարկվեց գալ քաղաքական դաշտ, ստեղծել կուսակցություն և փորձել հասնել իշխանության։

Պաշտոնական Բաքվի բարձրաստիճան ներկայացուցիչները պնդում են, որ հայկական Արծվաշենը տարածքով և նշանակությամբ հավասարազոր չէ «ադրբեջանական» ութ (՞) գյուղերին: Վերջիններս վստահ են նաև, որ Ադրբեջանն «իրենց» գյուղերը կստանա, իսկ Արծվաշենը չի վերադարձնելու: Ավելին՝ նրանց կարծիքով, Հայաստանը Ադրբեջանին պետք է ռազմատուգանք (ռեպարացիա) վճարի: Արծվաշենն էլ Ադրբեջանին պետք է որպես ռազմատուգանքի մի չնչին մաս հատկացվի:

«Սրա վերջը ինչա՞ լինելու»: Այս հարցը, թերևս, ամենաշատ հնչող հարցն է, որ տալիս են մեր հայրենակիցները քաղաքական և աշխարհաքաղաքական հարցերի մասին խոսելիս:

Հետաքրքիր ազգ ենք, ով ինչից ասես խոսում է, մեկնաբանում, ու կարևոր չի՝ մասնագե՞տ է, հասկանու՞մ է, չի հասկանում։ Խոսում է։ Պատմագետ չի, քաղաքագետ չի, միջազգայնագետ չի, բայց գիտի, որ Սևրի պայմանագրով ԱՄն-ը Հայաստանը 160 հազար քառակուսի կիլոմետր տարածք ունեցող պետություն էր թողել, բայց էն էլ ռուսները եկան վերցրին հայերիս ձեռքից ու տվեցին թուրքերին։

Այն, որ հայր և որդի Ալիևները բացարձակ նման չեն իրար՝ փաստ է: Նրանք տարբեր են թե՛ մտածելակերպով, թե՛ գործելաոճով, թե՛ խոսույթով և թե՛ պահվածքով: Հեյդարը լուրջ էր, զուսպ, ինչ-որ տեղ՝ անկեղծ, համակերպվող էր, գիտակցող ու քիթը գետնին կպնող: Դրա համար ընկալելի կերպար էր և հարգանք էր վայելում սովետմիության բարձրաստիճան ղեկավարների կողմից: