ՍԵՆՍԱՑԻՈՆ ԲԱՑԱՀԱՅՏՈՒՄՆԵՐ

Վերջերս վրացական մամուլի էջերում («Ասավալ-դասավալի», 29. 08-04. 09. 2011 և այլն) աղմկահարույց փաստեր հրապարակեց «Ազատ Վրաստան» կուսակցության տարածաշրջանային քարտուղար Գիա Ղրուաշվիլին, ով առաջինը համարձակվեց բացել քարտերը: «Ես համարձակ ձևով մատնանշում եմ ղեկավարության կազմում լավ տեղավորված, ազգանունները փոխած հայերին: Նրանք են` Միխեիլ Սաակաշվիլի` Սաակով, Բեժուաշվիլի` Մարտիրոսյան, Վարձելաշվիլի` Ակոպով, Ասանիձե` Սոբոլով, Ակակի Մինաշվիլի` Մինասյան, Լևան Ռամիշվիլի` Ասրաթյան, հայր և որդի Գաբաշվիլիներ` Շահնազարովներ, վարչապետ Գիլաուրի (հայկական ազգանունը նշված չէ), Վերահսկիչ պալատի քարտուղար Բեժաշվիլի` Բեժոև, «Ազգային շարժում» կուսակցության գլխավոր քարտուղար Մելիքիշվիլի` Մելիքով: Բայց միայն ղեկավարության ներկայացուցիչները չէ, որ փոխել են իրենց ազգանունները. Բուբա Կիկաբիձեն էլ հայ է, իսկ իր իսկական ազգանունն է Ավետիսյան: Ի դեպ, բազմիցս նկատել եմ, որ վերջինս իր հոր մասին խոսելիս շատ կարճ է մեկնաբանում. «Ռազմաճակատում անհետ կորել է»:
Ապա Ղրուաշվիլին ավելացնում է. «Ինչո՞ւ են այդ ողորմելիները հայկական ազգանունը վրացականով փոխել. եթե Վրաստանի նկատմամբ սիրուց դրդված են փոխել, ապա թող բարի լինեն ծառայելու Վրաստանին, այլ ոչ թե վնաս հասցնեն»:
«Չմոռանանք նշել, որ Բաղրամյանի գումարտակն էլ վրացիներ էր ոչնչացնում Աբխազիայում: Իսկ ո՞ր հայը դատապարտեց այդ փաստը, ի՞նչ գործ ուներ հայկական գումարտակը Աբխազիայում: Եթե Աբխազիայի համար հայերի սիրտը ցավում էր, և իրենց պաշտպանելու համար էին պայքարում, ապա ինչո՞ւ է այսօր հայերի թիվը այս երկրում հասել 60 տոկոսի. ուղղակի ուզում են Աբխազիան ձեռք գցել: Այն, ինչ հայերն անում են Վրաստանում, թե «այս եկեղեցիները մերն են, այս հողը մերն է», իր ժամանակին և այն օրվան հասան, այնպես զայրացրին ադրբեջանցիներին, որ հայերն այսօր չեն կարողանում մտնել Ադրբեջանի տարածք: Թող մի քիչ խելոք և զգույշ լինեն ու վրացիներին այդ աստիճանի չհասցնեն»:
ՈՒշագրավ մեկնաբանություններ են, այնպես չէ՞: Ոչ մեկի համար գաղտնիք չէ, որ Վրաստանը փոքրիկ կայսրություն է, ուր իշխում է վրացական ֆաշիզմը: Այդօրինակ մթնոլորտից ազատվեցին օսերը և աբխազները, երբ մղում էին ազգային-ազատագրական հաջող պայքար վրացական ազգայնամոլության դեմ և պահպանում իրենց ազգային ինքնությունը: Երկրում բնակվող այլազգիների վրացացումը սովորական և առօրեական մի բան է, պետական մշակված քաղաքականություն: Այսինքն` այլ կերպ դու չես կարող որևէ հաջողության հասնել, կարիերա անել. ազգային քո նկարագիրը պարզապես խոչընդոտ է: Ինչ վերաբերում է հայերի` Աբխազիայում կռվելուն, ապա դա բնական պաշտպանական ռեակցիա է վրացական բարբարոսությունների դեմ, երբ բռնանում են քո նկատմամբ և կողոպտում քեզ: Իսկ հայերի և աբխազների միջև սեպ խրել չի հաջողվի, քանի որ նրանք ունեն ընդհանուր շահեր և մղում են արդարացի պայքար զավթիչների դեմ. Աբխազիան պատկանում է միայն աբխազներին: Իսկ ինչ վերաբերում է եկեղեցիների ազգային պատկանելությանը, ապա այդ կոթողների ճնշող մեծամասնությունը, այն է` 650 կոթող, իսկապես հայկական է, քանի որ Վիրքն ընդհանրապես վաղուց անտի եղել է Մեծ Հայքի նահանգներից մեկը, պարզապես հետագայում է դարձել առանձին երկիր` Վրաստան անունով:
Սերգեյ ՍԱՂՈՒՄՅԱՆ

Մեկնաբանություններ