Ադրբեջանի ԱԳ նախարարն այսօր մեկնում է Անկարա` հանդիպելու իր թուրք գործընկերոջը: Ըստ այդ հանդիպման պաշտոնական հաղորդագրության, քննարկվելու են հայ-ադրբեջանական և հայ-թուրքական հարաբերություններին առնչվող թեմաներ:
Հարգելի, սիրելի կարեկից, բանական համախոհներ, իսկական հայեր, շնորհակալ եմ այն մտահոգության համար, որն արտահայտում եք իմ և իմ ընտանիքի անվտանգության վերաբերյալ։
Քաղաքական օրակարգը լրջացնելու սոլիդ քայլ արվեց Սուրբ Աննա եկեղեցու բակում Բագրատ Սրբազանի կողմից: Սա, թերևս, կարճ քաղաքական թեզերով լի սպասված քաղաքական բովանդակություն-առաջարկ էր...
Սիրիայում և Լիբանանում մի քանի շաբաթ տևող իմ դաշտային աշխատանքի ընթացքում էլ ավելի է ամրապնդվել հետևյալ համոզմունքս.
Թուրքիայի համար Հարավային Կովկասն ու Սև ծովի շրջանն այս պահին դարձել են արտաքին քաղաքական թիվ մեկ առաջնահերթությունը՝ առաջ անցնելով սիրիա-իրաքյան ուղղությունից...
Ադրբեջանի քաղաքագիտական, պետական շրջանակներում կա ձևակերպում. «Խաղաղօվկիանոսյան նավատորմը Կասպից ծով չի կարող հասնել»։ Համառոտ՝ սա Ադրբեջանի սառը հաշվարկված արտաքին քաղաքականությունն է, որի շնորհիվ այն լուրջ գործընկեր է միաժամանակ Արևմուտքի ու Ռուսաստանի համար, և նրա ազգային շահերն ու նույնիսկ հակամարդկային քայլերը դառնում են «ընկալելի»...
Ես լավ հիշում եմ, որ 2018-ին Սերժ Սարգսյանին պաշտպանողներ չկային։ Կամ եթե կային, ապա շատ քիչ էին, «դուխովների» դեմ շատերի «դուխը» չէր հերիքում դուրս գալ։
Արևմուտքի կեղծավոր քարոզչությամբ խոսքի ազատությունը Հայաստանում և մեզ նման երկրներում համարվում է բարձր արժեք։ Նիկոլի օրոք էլ մարդիկ խոսքի ազատություն ասելով՝ հասկանում են հայհոյանքը և անպատասխանատու հայտարարությունները, անեծքը, ատելությունը։