Իջևան քաղաքի բնակիչները բողոքում են, որ վառելափայտ չեն կարողանում ձեռք բերել։ Ամեն աշուն Տավուշի մարզի սահմանամերձ գյուղերի ընտանիքներին մինչև 8 խորանարդ մետր թափուկ վատելափայտ էր տրվում՝ անտառում ինքնապատրաստմամբ, սակայն այս տարի Իջևան համայնքում այն չի տրվել, Նոյեմբերյան համայնքում էլ այն տրվել է սահմանափակ քանակով՝ միայն ընտանեկան նպաստառու ընտանիքներին։

2020 թվականից Իջևանի գինու-կոնյակի գործարանի կողմից ապօրինի կերպով Աղստև գետի հունը փոխելու, գետի հունում երկար, մեծ բետոնե պատ կառուցելու հետևանքով դենդրոպարկը մնացել է առանց ոռոգման ջրի, ծառայգում չորացել են շուրջ 25 000 տնկիներ, 1500-ից ավելի հազվագյուտ ծառեր ու թփեր, որոնցից մոտ 250 տեսակը դենդրոպարկում արդեն վերացել է։

«Արցախը չի կորսվել, Արցախը դավաճանվել ու հանձնվել է «հայի» ձեռքով: Այն «հայի» ձեռքով, որը որոշեց, որ 120 հազար հային տեր կանգնելու չունի, պաշտպանելու չունի, իսկ բրախելու ու լքելու ունի...

Չկա Հայաստանում իշխանափոխության հարց, կա Հայաստանի ազատագրման հարց։ Ու լինենք անկեղծ` հայությունը չունի առկա իրականության գիտակցումը, չունի նաև հարցի լուծման համար անհրաժեշտ ներքին ռեսուրս։

Առանձին անհատները, համայնքն ու հանրությունը մեզնում ուժ են այնքանով, որ իրենք, չկարողանալով որևէ շարժում կատարել առաջընթացի ու կյանքի լավացման ուղղությամբ, կարողանում են խանգարել հատուկենտ նման փորձ անողներին։

Գաղտնիք չէ, որ ամեն օր Հայաստանի Հանրապետության այն քաղաքացիները, ովքեր Երևանի գերկենտրոնացման արդյունքում աշխատում են Երևանում, բախվում են ժամեր տևող խցանումների խնդրին, որն արդեն իսկ վերածվել է հիմնախնդրի:

Բաց դռները հարյուրերորդ անգամ ջարդելը նշան է այն բանի, որ մարդկանց գործունեությունը որևէ լուրջ նպատակ չի հետապնդում։

Արդեն 4 տարի է, ինչ արտասահմանցի մասնագետները աշխատում են Մեծամորի ատոմակայանում՝ կապված անվտանգության ապահովման և հեռանկարում կայանը կոնսերվացնելու հետ։

Թեև անդադար թմբկահարվում է միջին աշխատավարձի «ռեկորդային աճը», սակայն ոչ ոք չի խոսում չդադարող թանկացումների մասին, երբ քաղաքացու համար ապրելն է արդեն իսկ դարձել հերոսություն:

Samvel Farmanyan-ը, անդրադառնալով Հրայր Թովմասյանի դեմ արդեն 4.5 տարի տևող դատական ֆարսին, նշել է, թե մեղադրող դատախազները և դատավորը նույնպես «իրավիճակի զոհեր են»: Հրապարակային եմ արձագանքում ընկերոջս. ո՛չ, Սամվել ջան, դատախազներն ու դատավորը զոհեր չեն: Իրավիճակում, երբ բոլորին ամեն ինչ պարզ է, բոլորը բոլորին գիտեն և բոլորն ամեն ինչ գիտեն, նրանք մասնակիցներ են ու մեղսակիցներ են: Ոչնչով չեն տարբերվում վերևից հրահանգ իջացնողից ու հավասարապես մեղքի բաժինը կիսում են հրահանգավորողի հետ: