Ժամանակը, մտավորականների ու լուրջ մարդկանց հետ հաշվարկ է սկսել, իսկ նրանց հետեւից քաղաքականությամբ ու անորոշությամբ տառապող սերունդ է գալիս: Կրոնավոր, բայց ոչ հավատացեալ սերունդ, արժեհամակարգի վզին նստած՝ արժեքներից խոսող սերունդ, անկախության՝ անազատ սերունդ: Երևի հերիք է՝ հոռետեսությունը խառնել իրականության հետ, ինչպես ժամանակին շփոթեցիք ու շփոթում եք դեռ լավատեսությունը ինքնախաբեության հետ: Ժամանակի դեմ անզոր ենք, որովհետև հաճախ չենք գնահատում ժամանակը: Կյանքի դեմ ըմբոստանում ենք, որովհետեւ չենք ապրում՝ ժամանակը գնահատելով: Հետ նայեք, տիեզերական չափանիշներով՝ թիթեռի կյանք ունենք, բայց մի հսկա արծվի ժամանակ դատարկ վեճերի ու հիասթափության վրա վատնեցինք: Փառքի հետևից վազում ենք՝ Փառավոր Հոգին կորցնելով այդ մահացու վազքուղում: Կյանքը, մեր ծնված օրից, հետ հաշվարկ է, բարեկամներ, այն մեզ պարզապես ճիշտ մեռնել է սովորեցնում: Քեզ էլ բարի ճանապարհ՝ հավիտենություն, Լևոն Խեչոյան: