Էն, որ ամերիկաներին ու եվրոպաներին նամակներ եք գրում, ոչինչ չասող, հերթապահ պատասխաններ ստանում կամ էլ երեք մատի կոմբինացիա, ցցած միջնամատ, ես մտածում եմ՝ դուք էլ ե՞ք Ակսել Բակունցի «Նամակ ռուսաց թագավորին» պատմվածքի Արթին պապի նման միամիտ ու նույն խելքին:
Հետևում ես 2018թ․ ստի և կեղծիքի ճանապարհով իշխանությունը զավթածների գործունեությանը ու մտածում, թե որքան բարձր կարգի մասնագետներ են աշխատել և հավաքագրել ապագա «հեղափոխականներին»։
Պաշտոն տալը, պաշտոնի «փեշքեշ»-նվիրատվությունը, առավել ևս, պաշտոն շռայլելը յուրովի «լավություն» է: Այն պաշտոն ստացողին, լինի արժանի, թե անարժան՝ «առաջ բռթելու», աճեցնելու, կայացնելու լավագույն պատրվակն է:
Թուրքիան պաշտպանում է «Զանգեզուրի միջանցքը» Ադրբեջանին հանձնելու պահանջները և համաձայն է Հայաստանը որպես «Արևմտյան Ադրբեջան» դիտարկելու Ալիևի ծրագրերի հետ։
Ռուս խաղապահների և, ընդհանրապես, հայ-ռուսական դաշնակցային հարաբերությունների դեմ խոսողները, Բերձորի բլոկադայի մեջ ռուս կոնտինգենտին մեղադրողները, և հակառակ ճամբարի կողմից տարվող հայ-ռուսական եղբայրության դիսկուրսն իրականում կեղծ է։
Վաղուց ի վեր այսպես էր ընդունված. եթե Միլլերովո տանող ճանապարհով կազակը գնում էր մենակ, առանց ընկերների, ապա բավական էր, որ ուկրաինացիներին հանդիպելիս ճանապարհ չտար նրանց, ուկրաինացիները ծեծում էին նրան: