Սա­կայն գն­դա­պետ Բա­րա­նե­ցը խո­սում է միայն Ռու­սաս­տա­նի մա­սին. տա­րօ­րի­նակ կլի­ներ, ե­թե նա մտա­հոգ­վեր նաև ինչ-որ այլ երկ­րի մա­սին։ Ի­րա­կա­նում, ըստ մեզ, նա, ով Բաք­վին հրահ­րել է նոր ար­կա­ծախ­նդ­րու­թյան, մտա­դիր է ե­ղել ինչ-որ կո­րուստ հասց­նե­լու... Ի­րա­նին։

Մենք ապ­րում ենք հրաբ­խի վրա, ոչ երկ­րա­բա­նա­կան պատ­ճառ­նե­րով կամ սեյս­միկ գո­տի լի­նե­լու, երբ երկ­րա­շար­ժը եր­բեմն զու­գա­հեռ­վում է լա­վա­յի ժայթ­քու­մով: Մենք ապ­րում ենք աշ­խար­հա­քա­ղա­քա­կան հրաբ­խի վրա: Աշ­խար­հում սկս­վել են տեկ­տո­նա­կան փո­փո­խու­թյուն­ներ, ո­րոնց նպա­տա­կը հե­ռան­կա­րում տե­սա­նե­լի չէ:

Պա­տե­րազ­մը, նույ­նիսկ ա­մե­նա­կար­ճա­ժամ­կետ, շատ երևույթ­ներ է բա­ցա­հայ­տում, այդ թվում՝ թե ինչ­պես են գոր­ծում հին ու նոր կա­պե­րը, ինչ­պես են ի­րենց պա­հում ի­րա­կան դաշ­նա­կից­ներն ու հա­կա­ռա­կորդ­նե­րը։ Ինչ­պես և ցան­կա­ցած ճգ­նա­ժամ՝ պա­տե­րազ­մը նույն­պես հնա­րա­վո­րու­թյուն է` բա­ցա­հայ­տե­լու ո­րո­շա­կի ի­րո­ղու­թյուն­ներ, ար­ձա­նագ­րե­լու ի­րա­կան փաս­տե­րը՝ մեր­ժե­լով տար­բեր ա­ռաս­պել­ներ, քա­րոզ­չա­կան կարծ­րա­տի­պե­րը և այլն։

Կնքելով համաձայնագիր, որ նախատեսում է պարտքերի միավորում և բյուջետային մեծ համերաշխություն, Եվրոպան լրացուցիչ քայլ է անում դեպի դաշնություն, որ հիշեցնում է 1790-ին Ալեքսանդր Համիլտոնի ամերիկյան դաշնային կառավարության կողմից պետական պարտքի մարումը:

«Կովիդհիմարը» կորոնավիրուսի դարաշրջանի խոսակցական նոր եզրույթ է մարդու վերաբերյալ, որ անտեսում է մահացու հիվանդության տարածումը կանխող խորհուրդները:

Հայ-ադրբեջանական սահմանին, Թովուզի շրջանում հրանոթային կրակի օգտագործումով մարտական բախումներից հետո սկզբում հաղորդվեց ՀԱՊԿ Մշտական խորհրդի արտահերթ նիստ հրավիրելու մասին, սակայն հետո հայտարարվեց, որ նիստը հետաձգվել է «միջոցառման ձևաչափի որոշման համար», ավելի ստույգ՝ իրավիճակը հանգամանալից ուսումնասիրելու:

Լեհաստանում գործող նախագահ, «Իրավունք և արդարություն» պահպանողական կուսակցության նախագահ Անջեյ Դուդան հաղթեց նախագահական ընտրություններում իր մրցակից, Վարշավայի քաղաքապետ Ռաֆալ Թշասկովսկուն՝ ընդդիմադիր «Քաղաքացիական կոալիցիայից»:

Դա կարևորագույն բանաձևերից մեկն է, որ մշակվել է վերջին 100 տարում՝ ամբողջ աշխարհի տնտեսագետները այս պահին կախված են նրանից՝ կկարողանա՞ պատվաստանյութը կանխել հետագա սահմանափակումները՝ գրում է Մայա Խոկը Bild-ում:

2020 թվի հու­նի­սի 24-ը հա­կա­սա­կան զգաց­մունք­նե­րով հա­րուստ օր ստաց­վեց ինձ հա­մար: Մի կող­մից հպար­տու­թյուն զգաց­մունք կար՝ կապ­ված ֆա­շիս­տա­կան Գեր­մա­նիա­յի դեմ տա­րած պատ­մա­կան հաղ­թա­նա­կի 75-ա­մյա­կի և դրան նվիր­ված զո­րա­հան­դե­սի հետ:

Հաս­կա­նա­լի է, որ Հա­յաս­տա­նի հյու­սի­սա­յին սահ­ման­նե­րի ի­րա­դար­ձու­թյուն­ներն ան­կաս­կած դար­ձել են մեր հա­սա­րա­կու­թյանն ա­մե­նա­շա­տը հու­զող թե­ման։ Հա­յաս­տա­նի գրե­թե ոչ մի ԶԼՄ ձեռն­պահ չմ­նաց հայ-ադր­բե­ջա­նա­կան սահ­մա­նի վեր­ջին զին­ված մի­ջա­դե­պի քն­նար­կու­մից։ Շատ են նաև զա­նա­զան են­թադ­րու­թյուն­ներն ու վար­կած­նե­րը, թե այդ ա­մենն ին­չու սկս­վեց հենց հի­մա՝ 2020 թ. հու­լի­սին, երբ բա­նա­կից վե­րա­դար­ձավ վար­չա­պետ Փա­շի­նյա­նի որ­դին։ Եվ այդ սահ­մա­նա­յին սադ­րան­քով ի՞նչ էր ու­զում ա­սել Իլ­համ Ա­լիևը։