Եվրոպական միությունը ոչ քիչ փողեր է տվել Թուրքիային, հատկապես վերջին տասը տարում: Բայց ո՞վ կհիշեցնի դա նախագահ Էրդողանին: Նա կարծում է, որ 3 միլիարդ եվրոն երկու տարում չափազանց քիչ է միգրացիոն հոսքերը կանխելու համար:

Մարտի 4-ին ադրբեջանական տարադրամը խփեց իր բացասական ռեկորդը հունվարի 25-ից՝ 1,6105 մանաթ մեկ դոլարի դիմաց՝ գրում է Minval.az: Ադրբեջանի Կենտրոնական բանկը մանաթի կուրսը պահելու համար ֆինանսական ներարկումներ է անում՝ կրճատելով տարադրամային պահուստները համարյա 7 միլիարդ դոլարով (63,4 %)՝ 2015-ի փետրվարի համեմատ:

Մենք ապրում ենք ամենամռայլ ու մութ օրերը՝ մամուլի ազատության առումով, որը ժողովրդավարության և օրենքի գերակայության հիմնական չափանիշն է:

Թուրքիայի արտաքին քաղաքականությունը վերջին յոթ տարիներին լուրջ խնդիրներ է ստեղծել Իսրայելի, Իրաքի, Եգիպտոսի, Սիրիայի, Իրանի, Ռուսաստանի ու ԱՄՆ-ի հետ հարաբերություններում: Ինչպես ասում են՝ նույնիսկ խուլ սուլթանը դա լսել է:

Հայաստանյան միջավայրում հաճախ է կարծիք հնչում, թե այս կամ այն ազգի ու պետության լիարժեք կայացումը պայմանավորված է նրանց ինչ-ինչ առանձնահատկությամբ, որն ամփոփում ենք «հայի վերջին խելքը» արտահայտությամբ:

Հանկարծ երկնեց Սևանա լճի նշավոր թերակղզին և փորձեց կղզիանալ, միաժամանակ կայծակները շվարած որոտացին սեգ Աժդահակի գագաթին։

Գուցե քչերն են հիշում, որ 1999-ին հոկտեմբերի 27-ին ԱԺ-ում հարցուպատասխանի ժամանակ վարչապետ Վազգեն Սարգսյանը երկու հարցի հասցրեց պատասխանել՝ Աղասի Արշակյանի և Մանվել Բադեյանի:

Եվ այսպես, վերադառնանք Ռուսաստանի հետ Իրանի ռազմական կապերի հարցին։ Եթե մամուլում բերված փաստերը հավաստի են, ապա հասկանալի է, թե ինչու է Իրանը շահագրգռված արդիական մարտական ավիամիջոցների, ռազմածովային տեխնիկայի, հրթիռային համակարգերի ձեռքբերմամբ և այնքան էլ հետաքրքրված չէ զրահատեխնիկայով։

Անցյալ տարի Վիեննայում Իրանի և միջնորդ վեցյակի միջև Իրանի միջուկային համաձայնագրի կնքումով ու այս տարի ԱՄՆ ու ԵՄ պատժամիջոցներից աստիճանական ձերբազատմանը զուգընթաց (շատերը համակ թերահավատություն էին սփռում, որ, մեկ է, համաձայնության չեն գա, համաձայնագիրը՝ ստորագրվի էլ, չի վավերացվի, վավերացվի էլ՝ չի գործի, գործի էլ՝ շուտով կկասեցվի, և այլն, և այլն) Իրանի Իսլամական Հանրապետությունը սկսում է ազդեցիկ գործոն դառնալ աշխարհաքաղաքականության մեջ:

Մինչ իշխանությունը, դաշնակցության հետ փաստաթղթեր ստորագրելով, զբաղված էր ապագա խորհրդարանական կայուն մեծամասնության հիմքերը ձևավորելու հարցով, հայաստանյան քաղաքական հարթակում թեժ պայքար է ընթանում երկրորդ ջութակի դերի համար։