Իլոն Մասկը X սոցիալական ցանցում Դոնալդ Թրամփին ԱՄՆ-ի նախագահի ավելի ընդունելի թեկնածու է համարել, քան նրա մրցակից Քամալա Հարիսին։ Նա մեկնաբանել է մի գրառում, որում օգտատերը պնդում էր, որ Թրամփը «ընտրություններում չարյաց փոքրագույնն է»։ «Միանշանակ»,- գրել է Մասկը:               
 

Պուտինին անդիմադրելի ձգում է ռիսկը

Պուտինին անդիմադրելի ձգում է ռիսկը
08.02.2016 | 11:51

Հիմա, երբ նավթի գների անկումը բացահայտել է, որ ռուսական տնտեսության վերածնունդը պղպջակ էր, գայթակղիչ է ասել, որ նախագահ Վլադիմիր Պուտինը ընդամենը կոռումպացված պաշտոնյա է, ում բախտը մի քանի ակնթարթով բերել է՝ BloombergView-ում գրում է Լեոնիդ Բերշիդսկին: Բայց այդ գնահատականը հաշվի չի առնում ռիսկի նկատմամբ նրա քամահրանքը:
Բրենտ նավթի գները հիմա տատանվում են 30 դոլարի միջակայքում՝ բարելի դիմաց, որ շատ անհարմար գին է ռուսական տնտեսության համար: Թվում էր՝ Պուտինը կհամարի, որ հարմար պահ է՝ հետ քաշվելու իր համար դժվարություններ ստեղծող ճգնաժամերից՝ ՈՒկրաինայի ու Սիրիայի իրադարձություններից, տնտեսության վրա կառավարության խեղդող վերահսկողությունից, որ սահմանվել է նրա ընկերների շահերից ելնելով: Իսկ նա համառում է, թեպետ ռուսական հասարակական կարծիքը, սկսել է իշխանությունից հոգնածության վտանգավոր ախտանիշներ ի հայտ բերել: Ինչ-ինչ, բայց դա արտառոց խիզախության նշան է:
Պուտինը հետքայլ չարեց ուկրաինական հարցում: Սիրիայում, շնորհիվ ռուսական ավիացիայի հարվածների, Ասադի հոգնած զորքերը հարձակման անցան: Թվում է՝ Պուտինը չի վախենուն, որ պատերազմում հաղթանակներին հաջորդում են պարտությունները, թեպետ չի ուզում Սիրիա ցամաքային զորքեր ուղարկել: Նա չի վախենում և խրվել-մնալ Սիրիայում, ինչպես ԽՍՀՄ-ը 80-ականներին՝ Աֆղանստանում:
Տնտեսական ճակատում Պուտինը բախվեց բյուջետային ծախսերի վիթխարի ծրագրերի համար փող գտնելու անհրաժեշտությանը, որ ֆինանսավորում են նրա ընտրազանգվածը և ուժային կառույցների վիթխարի ապարատը: Նախարարները կողմ են զանգվածային սեփականաշնորհման, Պուտինը հստակ հասկացրեց՝ եթե սեփականաշնորհում, միայն իմ կանոններով: Բայց այդ սեփականաշնորհումը միայն կամրապնդի կառավարության ու բիզնեսի միաձուլումը, որ դարձել է Պուտինի տնտեսության հիմնական բնորոշիչը և ռուսական տնտեսության նզովքը: Որպեսզի այդքան անբարենպաստ պայմաններում այդպես համառ քո գիծը տանես, պետք է կամ խելահեղ ռիսկով լինես, կամ ողջամտությանը հակասող՝ վիրտուոզ հաշվարկող: Առաջին բացատրությունն ավելի տրամաբանական է:
«Առաջին դեմքով» հարցազրույցների գրքում Պուտինը պատմում է մի դեպք իր երիտասարդությունից. ինքը՝ համալսարանի ուսանող, և ձյուդոյի մարզիչը մեքենայով գնում են ռազմաբազա: «Դիմացից գալիս է խոտով բարձված բեռնատար: Պատուհանը բաց է և հնձած խոտը անուշ բուրում է: Երբ ես շրջադարձին հավասարվեցի բեռնատարին, ձգվեցի խոտ պոկելու: Մեքենաները քսվում են իրար: Մեկ էլ ղեկը թեքվեց, ինձ քաշեց բեռնատարի հետևի անիվի տակ: Ես կտրուկ ղեկը շրջեցի մյուս կողմ: Դժբախտ «Զապորոժեցը» երկու անիվի վրա կանգնեց: Ես գործնականում կորցրի մեքենայի կառավարումը: Մենք, իհարկե, պիտի գլորվեինք ճանփեզրյա փոսը, բայց, բարեբախտաբար, վերադարձանք ելման դրություն: Լինում են, չէ՞, միանգամայն անբացատրելի արարքներ: ՈՒ ի՞նչն էր ինձ այդպես ձգում դեպի բեռնատարը: Երևի խոտի բույրը շատ համով էր»՝ հարցազրույցում պատմել է Պուտինը: Ինչ-որ իմաստով նա հիմա էլ ձգվում է (իր ընկալումով) անուշ բուրող ու համով բանի հետևից՝ հաշվի չառնելով փոսն ընկնելու ռիսկը: Բայց հիմա նա վիթխարի երկրի ղեկին է, ոչ թե դժբախտ «Զապորոժեցի»:
Լեոնիդ ԲԵՐՇԻԴՍԿԻ, BloombergView


Հ.Գ.
Իսկ մենք այդ «դժբախտ «Զապորոժեցի»-ի պոչին ենք կապում մեզ, և ո՞ւր ենք գնալու այդ ընթացքով: Բուրումնավետ ու համով խոտը գազի տեսքով թանկ է, փոսը մեծանում է: ՈՒրիշ մեքենաներն էլ բանի տեղ չենք դնում: Հիմա մե՞նք ենք ավելի ռիսկով, թե՞ Պուտինը:
Անահիտ ԱԴԱՄՅԱՆ

Դիտվել է՝ 1383

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ