Նորություններ » Չենք տխրի. ասեք, որ «մեռել» եք

Չենք տխրի. ասեք, որ «մեռել» եք

28.06.2013 | 03:30

Հայաստանն այս օրերին կանգնած է բավականին բարդ, կարելի է բնորոշել` ճակատագրական ընտրության առաջ: Սակայն քաղաքական ուժերը հավկուրի պես կույր, ձկան նման լուռ են: Որևէ մեկը` կուսակցություններից, ձայն-ծպտուն չի հանում, թե ա՛յ Ռուսաստան, էդ ի՞նչ զենքեր ես տալիս Ադրբեջանին: Ա՛յ Ռուսաստան, ինչո՞ւ ես մեզ ճնշում` քո պաշտոնյաների ներկայությամբ: Ինչո՞ւ ես հերթապահում «մեզանում», մինչև Սերժ Սարգսյանը Լեհաստանից գա: Ա՛յ Ռուսաստան, թույլ տուր մենք ինքներս որոշենք մեր անելիքը, մեր ուր գնալիքը: Ա՛յ Ռուսաստան, մենք չենք ուզում ո՛չ քո մաքսայինը, ո՛չ քո գազը, կբացենք իրանական գազի ուղղությունը, թերթաքարը կմշակենք, տնակ կվարձենք, նոր կյանք կսկսենք: Մի խոսքով: Լուռ-լուռ են: Կուսակցությունները (կներեք` արտահայտությանս համար): Բացի «Ազատ դեմոկրատներից»:
Հիմա հասկացա՞ք, թե ինչու մենք պետականություն կորցրինք նախորդ դարի սկզբում ու վեց հարյուր տարի էլ դրանից առաջ պետականություն չունեինք: Որովհետև այսպիսին ենք: Ճակատագրական պահերին կորցնում ենք մեր միասնական գենը: Բոլորն այսօր սպասում են, որ ճակատագրական որոշումը կայացնի Սերժ Սարգսյանը: Միայնակ: Այ, երբ նա պետք է «միայնակ ընտրվեր», կոկորդ պատռելով, փող փախցնելով պայքարում էին, որքան էլ տարօրինակ է` հանուն նույն Ռուսաստանի, որ նորմալ ընտրվելու դեպքում Սերժ Սարգսյանը հանկարծ չասեր` իմ հետևում այսքան ձայն ու ժողովուրդ կա, ես որոշում եմ, առանց որևէ մեկին հարցնելու, որ ասոցացվում ենք Եվրոպայի հետ` պահպանելով ամենաճշգրիտ ռազմավարական հարաբերությունները Ռուսաստանի հետ:
Ձե՜ն չեն հանում նաև ՀԱԿ-ից։ Ի դեպ, «նախկին քաչալների» (Լևոնն այդպես բնորոշեց, չէ՞, ՀՀՇ-ն) այդ կուսակցությունն էր, չէ՞, անկախական ու ազատական, այն է` եվրոպական արժեքների «մուտքագրողը» մեզանում. ինչո՞ւ այսօր նրանք գեթ մեկ բառ չեն ասում Ռուսաստանի այս քաղաքականության դեմ:
Կամ` կոռուպցիայի ու օֆշորի թեման «տակից» տաքացնող ԲՀԿ-ն ինչո՞ւ մի բառ չի ասում Ադրբեջանին` Ռուսաստանի զենքի մատակարարման առնչությամբ. չի ասում` մեր Ռոբերտ Քոչարյանի լավ ընկեր, մեր Հովիկին ու Ծառուկյանին շատ սիրող Ռուսաստան ջան, բա ամոթ չի՞` մեկ միլիարդի համար ուրանում ես հարազատ եղբորդ, ուզում ես սպանել նրան, հոկտեմբերի 27-ին… Պահո, և տարվեցինք:
Մի խոսքով, ահավոր «ձկնիկն» է մեր ԲՀԿ-ն: Լռության առումով: Իսկ կարո՞ղ է` Կոլյայիչը հենց այս նկատառումներից ելնելով է ասել` սսկվեք, ձեններդ չլսվի, «կապլանություն» չանեք, թող Ռուսաստանն ինչ ուզում է անի Հայաստանում:
ՀՅԴ-ն, որը մեր ազգայինի «սրբապատկերն» է, նույնպես ձեն-ծպտուն չի հանում` Ռուսաստանի ու «Յուրոփի», այն է` այս օրերին Հայաստանին հուզող ամենաճակատագրական հարցով:
Ոչ մեկը` նույնիսկ ըմբոստ «Նախախորհրդարանը», անհնազանդները ոչ մի միտինգ, ոչ մի «ատենախոսություն», ոչ մի «դիակի» շուրջ համախմբում չեն կազմակերպում, որ հընթացս էլ ասեն, որ Հայաստանը պետք է ասոցացվի Եվրոպային, որովհետև առաջընթաց ապահովողը դա է, ոչ թե Մաքսային միությունը:
Լավ, գլուխները քարը, գոնե թող միտինգ անեն ու անդրիասաբար ասեն` սիրում եմ քեզ, ռուսաց լեզու, Մաքսային միության պես անուշ ես դու: Այդպես գոնե ազնիվ է: Չէ, իրենք էլ մնացածների պես չեն շշնջում, որ ուզելով` ուզում, ցանկանալով` ցանկանում են, որ Հայաստանը «մաս չկազմի» Եվրոպային, ռուսներն իրենց «օրհնված ոտքը» երկարեն` ուր ուզեն, ինչքան ուզեն, բացարձակ հաշվի չնստելով հայկական ինքնության հետ, հաշվի չառնելով որևէ այլ, նույնիսկ քաղաքական հանգամանք:
Մի խոսքով, «ձկնարդյունաբերությունը» վերջին շրջանում հայոց քաղաքական ուժերի շրջանում լայն թափ է հավաքում: Պատճառներն էլ խիստ հասկանալի են. Ռուսաստանից այդպես են հրահանգել… ու քանի որ նրանք պայքարում են հանուն Ռուսաստանի ու ոչ երբեք` հանուն Հայաստանի, երբեք` ոչ մի անգամ կես թթու խոսք չեն արտաբերելու Ռուսաստանի ուղղությամբ` հանուն հայոց անկախության: Ընդամենը Ռուսաստանին զգոնացնելու, մեր անկախության հետ գոնե քիչ մը հաշվի նստելու համար:
ՈՒ անկախության «կորստի» ողջ մեղքը բարդելու են Սերժ Սարգսյանի ուսերին:

Կարմեն ԴԱՎԹՅԱՆ

Դիտվել է՝ 1869