Միաբևեռ աշխարհակարգից երկբևեռին կամ բազմաբևեռին անցում կատարելիս և դրա հետ կապված համապատասխան որակական ու քանակական կանխատեսումներ կատարելիս պետք է ելնել աքսիոմատիկ բնույթ ունեցող հուսալի պնդումներից, որոնք բխում են մարդու, մարդկային խմբերի ու հասարակությունների հազարամյա կենսաբանական ու սոցիալական կյանքի փորձից։

Երբ հարվածում են քեզ, նպատակը մեկն է՝ ցավ պատճառել: Ուզում են, որ կուչ գաս, որ գալարվի գետնատարած մարմինդ, քո խեղճության միջի արցունքն են ուզում տեսնել: Ուզում են, որ կամքդ խոցոտված լինի, դիմադիր ոգիդ ընկճվի, մորմոքը տանիքիդ տակ տանտեր դառնա: Դու ցավի հետ ապրել ուզու՞մ ես:

4 տարի առաջ մեր սերը պարտվեց ատելությանը։ Մեր միտքը պարտվեց վախին, մեր հավատը պակասեց։

Երկրորդ համաշխարհային պատերազմից հետո, ընդհուպ մինչև Ստալինի մահը, ԽՍՀՄ-ի գաղութներում մի գործընթաց էր ընթանում, որը կրում էր «Сучья война» անվանումը:

Այս օրն ինձ համար անձնական ողբերգության օր է: 2020 թվականի նոյեմբերի 9-ը իմ կյանքի ամենածանր, ամենացավոտ օրն է եղել: Այս օրվա սկզբին ես այլ մարդ էի, երեկոյան՝ այլ: Հայ ժողովրդի պատմության ընթացքում նման դառը և ճակատագրական օրեր բազմիցս են եղել:

Հայ ժողովրդին վերևից նայողները երբեք չեն կարողանալու լուծել նրա խնդիրները, որովհետև նման կերպ դիրքավորվողները, որպես կանոն, գիտակցական շատ ցածր մակարդակ են ունենում...

Ադրբեջանի նախագահ Իլհամ Ալիևը Գերմանիայի կանցլեր Օլաֆ Շոլցի հետ նոյեմբերի 9-ին տեղի ունեցած հեռախոսազրույցի ժամանակ հայտարարել է, որ Հայաստանն ու Ադրբեջանը մոտ են «Խաղաղության պայմանագրի» շուրջ վերջնական համաձայնությանը...

Սառը քաղաքացիական պատերազմ... հարատև խոսքակռիվ՝ «ով ա մեղավոր, որ գիշերը մեր կերած տորթն առավոտը չկար» թեմայով... անօդաչու թռչող մեղադրանքներ... արցունքաբեր հրետանի... հազարապառակություն... ի՞նչ ենք ուզում, ումի՞ց ենք ուզում... ավտոբուսի կանգառում կանգնած սպասում ենք նավին... կարելի ա՞ ուզելով երկիր փրկել, առավել ևս՝ չուզելով... նահանջի պերմանենտ հեղափոխական իրավիճակ՝ ներքևինները չեն ուզում, վերևինները չեն կարող, կողքինները չեն հանգստանում...

Այո´, որպես պետություն պարտվեցինք, բայց որպես ազգ` ոչ: Սակայն դա բնավ չի նշանակում, որ որպես ազգ չենք կարող չպարտվել: Մենք պարտվեցինք որպես պետություն, քանզի երեսուն և ավելի տարիներ չցանկացանք ունենալ հենց այդ պետությունը, չգիտակցեցինք դրա կարևորությունն ու այն բացառիկ հնարավորությունը, որը տրվեց այս պահին ապրող սերունդներին:

«ՈՒ կանգնած ենք ահա ապագայի հանդեպ զարմանալի՜ թեթև, զարմանալի՜ անդեմ՝ մերկության պես տկլոր ու անանցյալ»,- կասեր Չարենցը: Անցյալ չի մնացել: Էն, ինչ կար մինչ 2020 թվի նոյեմբերի 9-ի լույս 10-ի առավոտը, էլ չկա...