Գեղեցիկն ինչպե՞ս աշխարհը փրկի,
Երբ այլանդակի կավն է լոկ ձեռքի.
Եվ ի՞նչ է սերը, առանց եռ կրքի,
Առանց բոցաշունչ դիվային հևքի։
Անցողիկ են սեր, թե գեղեցկություն`
Քաոսը՝ տգեղ, մա՛հն է մնայուն։
Ողջը եղել է ու հիմա էլ կա
Ապականություն բարձիթողության։
Արմեն Եփրեմյան