«Ռոբերտ Քոչարյան-Սերժ Սարգսյան հարաբերությունները տեքստերի և ենթատեքստերի կարիք չունեն»

ԲԼԻՑ-ԶՐՈՒՅՑ
«Իրավունքը de facto»-ի հարցերին պատասխանում է կրթության, գիտության, մշակույթի, երիտասարդության և սպորտի ԱԺ մշտական հանձնաժողովի նախագահ ԱՐՄԵՆ ԱՇՈՏՅԱՆԸ
-Պարոն Աշոտյան, ինչպե՞ս եք գնահատում Սերժ Սարգսյանի «ֆուտբոլային դիվանագիտությունը» և վերջին քայլերը` հայ-թուրքական «գետնին» վրա:
-Արդյունավետ և հաջողված: Եվ ընդհանրապես, հաջողված եմ համարում Սերժ Սարգսյանի թե՛ ներքին, թե՛ արտաքին, հատկապես վերջինիս բաղադրամաս` հայ-թուրքական հարաբերությունների կարգավորմանն ուղղված բոլոր քայլերը: Կարծում եմ` այդ քայլերի շնորհիվ Հայաստանի միջազգային իմիջը բավականին ամրապնդվեց, և Հայաստանը ցույց տվեց, որ, ոչ ի հաշիվ իր միջազգային պետական շահերի, պատրաստ է քաղաքակիրթ հարաբերություններ կառուցել իր հարևանների, անգամ, այսպես կոչված, դարավոր հակառակորդի հետ:
-Իսկ Ռոբերտ Քոչարյանի` այդ ուղղությամբ վարած քաղաքականությո՞ւնն ինչպես եք գնահատում:
-Յուրաքանչյուր նախագահ իր ժամանակահատվածին համահունչ արտաքին քաղաքականություն է իրականացրել: 1998-2008 թթ. մենք ապրում էինք տարածաշրջանային-աշխարհաքաղաքական այլ իրողությունների պայմաններում: Այդ ժամանակահատվածում երկրի ղեկավարի պատասխանն առկա մարտահրավերներին նույնպես համարժեք էր: 2008-ի վրաց-ռուսական պատերազմից հետո տարածաշրջանը հայտնվել է ամենօրյա տրանսֆորմացիոն գործընթացների փուլում, ուր պետք են նոր մոտեցումներ, նոր ամրագրումներ` երկրի մարտունակությունը-մրցունակությունը պահպանելու համար:
-Իսկ Լևոն Տեր-Պետրոսյանի վարած քաղաքականությո՞ւնը հայ-թուրքական «գետնին» վրա ինչպես եք գնահատում:
-Խնդիրը կրկին պետք է դիտարկել ժամանակի հետ համահունչ լինելու տեսանկյունից. նրա քայլերը նույնպես համահունչ էին իր ժամանակի մարտահրավերներին:
-Այսպիսով, Սերժ Սարգսյանի քայլերը «համահնչվում» են Ռոբերտ Քոչարյանի՞, թե՞ Լևոն Տեր-Պետրոսյանի քայլերի հետ:
-Սերժ Սարգսյանի այսօրվա քայլերը համահունչ են գլոբալ աշխարհաքաղաքական զարգացումների և արտաքին ճակատում մեր ունեցած մարտահրավերների հետ:
-Իսկ հիմա ես ցիտում եմ «նամակը» «ռուսաց թագավորին». «Մեղադրել Ռոբերտ Քոչարյանին «ֆուտբոլային դիվանագիտության» արդյունքների կամ ցեղասպանության թեման առևտրի առարկա դարձնելու համար, նույնքան զավեշտալի է, որքան 1998-2008 թթ. երկրի տնտեսական հաջողությունների համար շնորհակալություն հայտնել Տեր-Պետրոսյանին»: Թերևս, տեղյակ եք` ցիտումը Ռ. Քոչարյանի գրասենյակի ղեկավար Վիկտոր Սողոմոնյանի` վերջերս արած հայտարարությունից է: Այսպիսով, կիսո՞ւմ եք «նամակում» առկա գնահատականը` «ֆուտբոլային դիվանագիտության» մասով: Հիշենք, որ «մանկան շուրթերից ճշմարտությունն է բարբառում». իմա` Վիկտոր Սողոմոնյանի շուրթերով Քոչարյանն է ասում այն, ինչ «պետք» է:
-Երկրորդ նախագահի գրասենյակի պատասխանն ամբողջությամբ տեղավորվում է Տեր-Պետրոսյանի մայիսմեկյան ելույթի հակակշռման տրամաբանության մեջ, և բացարձակապես աղերս չունի մեր վարած արտաքին քաղաքականության, է՛լ առավել «ֆուտբոլային դիվանագիտության» հետ:
-Նորից եմ ցիտում. «մեղադրե՜լ Ռոբերտ Քոչարյանին...». այսինքն` ասված է շատ պարզ` այսօրվա իշխանությունների, այն է` ձեր վարած «ֆուտբոլային» գովական դիվանագիտությունը «մեղադրելի» է:
-Դուք այնտեղ «նկատում» եք` «ֆուտբոլային դիվանագիտության» ձախողում, կամ պարտություն արտահայտությո՞ւնը:
-Ենթատեքստում` անշո՛ւշտ: Իսկ ի՞նչ եք կարծում` թամամ խոսքն էլ ո՞նց է լինում:
-Կարծում եմ` Ձեր մեկնաբանությունը կյանքի իրավունք ունի, սակայն այս պահին այն տեղին չէ, որովհետև Ռ. Քոչարյանի գրասենյակը պատասխանել է Տեր-Պետրոսյանի ելույթին: Ըստ Տեր-Պետրոսյանի` «ֆուտբոլային դիվանագիտությունը» բացասական է, այդ բացասականության համար Տեր-Պետրոսյանը մեղադրել էր Ռոբերտ Քոչարյանին. վերջինիս գրասենյակի պատասխանն էլ շատ թափանցիկ ասում է հետևյալը` մենք չենք վարվող արտաքին քաղաքականության պատասխանատուն, Ձեր մեղադրանքները` մեզ, սխալ են:
-Դե, ես էլ էդ եմ ասում, էլի, այո, «նամակն» ասում է` «մեղավորը» դուք եք` օրվա «դիվանագետներդ»` «ֆուտբոլային». փաստորեն, «նամակում» գործածվել է` «կուժ ասեմ, կուլա լսիր» սկզբունքը:
-Ես չեմ կարծում, որ Սերժ Սարգսյան-Ռոբերտ Քոչարյան հարաբերությունները կարիք ունեն մամուլի հարթակների և լրացուցիչ պարզաբանումների, նաև` ենթատեքստերի:
-Ճիշտ էլ կարծում եք, մանավանդ որ, իմ հաջորդ հարցը վերաբերելու էր «նամակի» տնտեսական «բլոկին», ուր խոսվում է` «1998-2008 թթ. երկրի տնտեսական հաջողությունների» մասին։ Ներեցեք, բայց դա ի՞նչ կապ ուներ, այսպես ասած` «մոլլի բեղերի հետ», թե՞ կապ ուներ ցուցանելու` ա) «ո՞ւր է հասցրել» Ս. Սարգսյանը հայաստանյան տնտեսությունը, բ) որ Քոչարյանը վարչապետ լիներ, 1998-2008 թթ. հաջողությունները կշարունակվեին, «կհաղթեին-կանցնեին» տնտեսական գլոբալ ճգնաժամը ևս: Բայց քանի որ «լրացուցիչ պարզաբանումների ու մամուլի հարթակի կարիքը չկա», տնտեսությունից սահուն անցում կատարենք դեպ հիշողություն. հիշո՞ւմ եք` երկրորդ նախագահ պարոն Քոչարյանն ամռանն ասաց` ինքը Գյուլին Հայաստան չէր հրավիրի. դրանում նույնպե՞ս «մեղադրանք» չկար:
-Այդ միտքը ես կրկին և ամբողջությամբ տեղավորում եմ պարոն Քոչարյանի` 1998-2008 թթ վարած արտաքին քաղաքական տրամաբանության մեջ: 2008 թ. ապրիլի 9-ից հետո երկրի նախագահը Սերժ Սարգսյանն է, նրա վարած արտաքին քաղաքականության հետ կարող են համաձայնել, կարող են չհամաձայնել, այդ թվում և` երկրի երկրորդ նախագահը. դա երկրի երկրորդ նախագահի` պարոն Ռոբերտ Քոչարյանի անձնական կարծիքն է, ինչի իրավունքը նա ունի:
-Բա էլ ո՞ւր էիք այսքան խուսանավում, թե նամակում Քոչարյանն ընդամենը նկատի ուներ Լևոն Տեր-Պետրոսյանին` խոսելով «ֆուտբոլային դիվանագիտության» մասին:
-«Վերևում» Դուք ինձանից մեկնաբանություն էիք խնդրում կոնկրետ տեքստի, Ձեր խոսքերով` «նամակի» մասին: Եվ ես երկրորդում եմ` Ռոբերտ Քոչարյան-Սերժ Սարգսյան հարաբերությունները տեքստերի, ենթատեքստերի կարիքը չունեն:
-Ինչի՞ կարիք ունեն:
-Բացարձակապես` ոչ մի բանի, էլ առավել` երրորդ կողմի բացատրությունների ու մեկնաբանությունների:
-Այսի՞նքն:
-Այսինքն` երկրի երկրորդ և երրորդ նախագահներն իրենց վարած քաղաքականության, անձնական տեսակետների մեկնաբանման հարց չունեն:
-Դուք հավատո՞ւմ եք Ձեր ասածներին:
-Ամբողջությամբ:
-Ապրե՛ք:
Ճեպազրույցը` Կարմեն ԴԱՎԹՅԱՆԻ

Մեկնաբանություններ