«Միլիարդավոր մարդիկ կանգնած են ծայրահեղ շոգի համաճարակի առաջ։ Նրանք մահանում են ավելի ու ավելի մահացու շոգից, քանի որ ամբողջ աշխարհում ջերմաստիճանը հասնում է 50 աստիճանի՝ ըստ Ցելսիուսի: Երկիրը բոլորի համար և ամենուր դառնում է ավելի շոգ ու վտանգավոր։ Պաշտոնական տվյալներով՝ շոգը տարեկան գրեթե կես միլիոն մարդու կյանք է խլում»,- մամուլի ասուլիսի ժամանակ հայտարարել է ՄԱԿ-ի գլխավոր քարտուղար Անտոնիու Գուտերեշը։               
 

Դավիթ ՄՈՒՐԱԴՅԱՆ. Իննսունականները 20 -րդ դարի վերջաբանն էին ու մեր նոր պատմության սկիզբը

Դավիթ ՄՈՒՐԱԴՅԱՆ. Իննսունականները 20 -րդ դարի վերջաբանն էին ու մեր նոր պատմության սկիզբը
22.09.2013 | 13:37

«Երիտասարդ Հայաստանի ծնունդը ուղեկցվում էր այնպիսի մղձավանջային տառապանքներով, որ մենք կորցրեցինք նորածնի քաղցրությունը զգալու ունակությունը»: Մի շտապեք, սա այդ տասնամյակի մամուլից չէ: Այս տողերը գրել է Նիկողայոս Ադոնցը`մեր Առաջին հանրապետության մասին, թեպետ դրանք առանց որևիցե դժվարության տեղավորվում են նաև ժամանակակիցներիս կենսափորձի մեջ: Իսկ հենց ճակատագրական իննսունականների սկզբին Արտավազդ Փելեշյանը նկարահանեց երկու կարճառոտ կինոաֆորիզմներ, որոնցից մեկը կոչվում էր «Կյանք», իսկ մյուսը`«Վերջ»: Առաջին ֆիլմում կիսախավարի միջով ընթացող գնացք է` հոգնատանջ ուղևորներով լեցուն, երկրորդում`երկունքի ցավեր, անընդհատ բաբախող զարկերակ ու երեխայի ծնունդ: Ժամանակի կերպարը, ավելի ճիշտ` ներքին խորհուրդը, հայտնաբերված էր անվրեպ` այս երկու կինոկրակոցների պայթուցիկ համադրությամբ: Այս անգամ ևս փելեշյանական ակնդետ կինովավերագրությունը վերաճել էր գաղտնատես կինոփիլիսոփայության:

Դիտվել է՝ 1609

Մեկնաբանություններ