Օրեր առաջ դեռևս ինքնիշխան Հայաստանի հնարավոր գաղութացման մասին համառոտ ակնարկ էր ներկայացրել հարգարժան Ստեփան Դանիելյանը։ Շարունակելով թեման, կփորձենք ներկայացնել մի քանի դիտարկումներ, որոնք թուրքական տուն կատարած այցի ֆոնին, պարզապես չարագուշակ են նկատվում։ Թեման խորապես ըմբռնելու համար կփորձենք եվրոպական գաղութատիրության դասական սահմանման հիմքի վրա պրոյեկտել հայկական քաղաքական դաշտը, դրա վրա իմպերիալիստական երկրների ազդեցությունը, ակնհայտ ռիսկերը, դրանց կործանարար ալգորիթմը։

(ուղեցույց նրանց համար, ովքեր ցանկանում են ուսումնասիրել Հայաստանի Հանրապետության վերջին վեց՝ 2018-2024 թթ., տարիների պատմությունը)...

Շուտով տասնյակ հազարավոր հայերի նոր տեղահանություններ կլինեն, այս անգամ՝ Լիբանանից. Իսրայելը պատրաստվում է Լիբանանի վրա ցամաքային հարձակման:

Վերջին շաբաթներին Նիկոլը ավելի ու ավելի մոլեռանդությամբ է համոզում Ադրբեջանին՝ ստորագրել, այսպես կոչված, «խաղաղության պայմանագիրը»՝ առաջարկելով նույնիսկ կիսատ տարբերակով գնալ այդ արարողությանը։

Իջևան քաղաքի բնակիչները բողոքում են, որ վառելափայտ չեն կարողանում ձեռք բերել։ Ամեն աշուն Տավուշի մարզի սահմանամերձ գյուղերի ընտանիքներին մինչև 8 խորանարդ մետր թափուկ վատելափայտ էր տրվում՝ անտառում ինքնապատրաստմամբ, սակայն այս տարի Իջևան համայնքում այն չի տրվել, Նոյեմբերյան համայնքում էլ այն տրվել է սահմանափակ քանակով՝ միայն ընտանեկան նպաստառու ընտանիքներին։

1722-ին աֆղանները գրավեցին Իրանի մայրաքաղաք Սպահանը եւ գլխատեցին Հուսեյն շահին։ Իրանի թուլացումից փորձեցին օգտվել ռուսներն ու օսմանցիները։ Ռուսական զորքերի կասպիական արշավանքից մեկ տարի անց՝ 1723-ի հունիսին, օսմանյան բանակը գրավեց Թիֆլիսը եւ շարժվեց դեպի Արարատյան դաշտ ու Արցախ։

Ինձ մոտ հարց է առաջացել, թե ինչու Փաշինյանը չմասնակցեց Բայդենի կազմակերպած հրաժեշտի ընդունելությանը՝ Նյու Յորքում:

Իսրայելական բանակի հետևակը մուտք է գործել Լիբանան, իսկ հրետանին ընդլայնում է հարձակումների աշխարհագրությունը. հրետակոծվում է Լիբանանի տարածքը։

Դեմոկրատիա ասվածը, իր դեմոկրատական ընտրություններով, մի մոտեցում է մարդկանց կյանքի կազմակերպման գործին, որը, անկախ իր բուն իմաստից ու ստեղծման շարժառիթներից, իր դասական տեսքով շատ կարևոր դեր է ունեցել արևմտյան քաղաքակրթության հզորանալու ու դոմինանտ դիրք գրավելու պրոցեսում։

Լուր առանք, որ սահմանի վրա էլի պրովոկացիա ա եղել. հաճախ էր լինում, արդեն սովորել էինք։ Մյուս օրն իմացանք, որ լուրջ պրովոկացիա էր։