Իսկ մենք վազելու ենք շարժվող գնացքի հետևից

Հունիսի 13-ին միանգամից երկու հայկական կայք` «7 օրը» (http։//www.7days.am) և «Zham»-ը (http://www.zham.am), որոնք լայն ճանաչում ունեն արվամոլների շրջանում, հավանաբար միայն իրենց հայտնի պատճառներով, համատեղ հանդես եկան ՆԱՏՕ-ի հետ Հայաստանի համագործակցության դեմ։ Միգուցե ռուսամետ կողմնորոշում ունեն կամ էլ շատ են խաղաղասեր, ու նրանց անհանգստացնում է եվրատլանտյան տարածությանը Հայաստանի ինտեգրման հեռանկարը։ Բայց եթե բանավեճ է ծավալվում, այն պետք է լինի պրոֆեսիոնալ, կամ, գոնե, բերվեն հիմնավոր փաստարկներ։ Սակայն «7 օր» և «Zham» կայքերը հանգել են բավականին անհեթեթ մի եզրակացության, ըստ որի` ես հիացած եմ Սերժ Սարգսյանով` ՆԱՏՕ-ի հետ Հայաստանի համագործակցությունն ընդլայնելու նրա ձգտման առնչությամբ։ Ընդ որում, իմ լուսանկարը տեղադրված է այն գործիչների լուսանկարների շարքում, որոնք ևս հեռու են ՆԱՏՕ-ի հետ Հայաստանի ինտեգրման գաղափարից` որպես «ռուսական հայրենասիրության լավագույն ներկայացուցիչներ»։ Միաժամանակ պնդում են, որ ես իշխանությունների հաճախորդ եմ և գրում եմ ոչ իմ համոզմունքների թելադրանքով, այլ, հավանաբար, ինչ-որ հոնորարների դիմաց։ Բայց այդ հեղինակներն ընդունակ չեն ո՛չ հասկանալու Հայաստան-ՆԱՏՕ խնդրի էությունը, ո՛չ էլ անգամ այն, ինչի մասին գրում են։ Հայկական որոշ լրատվամիջոցների ծախու բնույթը հանրահայտ է, դրա համար էլ վերջիններիս ընթերցողների թիվն իջել է նվազագույնի։ ՈՒ եթե այդ կայքերի հեղինակներից ոմն Կարեն Հակոբջանյան և Դավիթ Մկրտչյան որոշել են ցուցադրել իրենց բարոյալքությունը, ոչինչ անել չես կարող. դա նրանց սեփական ընտրությունն է ու, երևի, ամբողջ կյանքի համար։
Ի դեպ, ուշադրություն դարձնենք ՆԱՏՕ-ի հետ հարաբերությունների հարցում Ռուսաստանի իրական դիրքորոշմանը։ Ռուս քաղաքագետներն աչքով աչք չունեն տեսնելու ՆԱՏՕ-ին, և ո՛չ այն պատճառով, որ չեն ուզում, իրենց երկիրն անդամակցի այդ դաշնախմբին, այլ շա՜տ կուզեին, որ Ռուսաստանը ՆԱՏՕ-ին անդամակցի ավելի նախընտրելի պայմաններով։ Ռուսական քաղաքական-պետական վերնախավը, փաստորեն, խիստ նեղսրտած է, որ իրենց երկիրը ՆԱՏՕ-ի անդամների շարքում չէ։ Ռուսաստանն այդպես էլ չկարողացավ դուրս գալ միջազգային և տարածաշրջանային մեկուսությունից, ու չի բացառվում, որ նրա արտաքին քաղաքականության մի այնպիսի հիմնարար ուղղություն, ինչպիսին Չինաստանն է, վաղ թե ուշ դադարի Մոսկվայի բարեկամն ու գործընկերը լինելուց։ ՈՒստի գալու է մի պահ, երբ կպարզվի, որ Ռուսաստանն արդեն նախապատրաստել է ՆԱՏՕ-ի հետ իր նոր համագործակցության սկզբունքային փուլը, իսկ մենք վազելու ենք շարժվող գնացքի հետևից։

Իգոր ՄՈՒՐԱԴՅԱՆ

Հեղինակի նյութեր

• Եվրամիությունը ուշադրության կառնի Հայաստանի վարքագիծը և երկխոսությունը չի շարունակի
• Թուրքիայի հնարավոր մուտքը Եվրոպական ընկերակցություն անհանգստացնում է Թեհրանին
• Աշխարհաքաղաքական մոտեցումներն իրենց տեղը զիջում են աշխարհատնտեսականին
• Պայքարը կծավալվի զանգվածային լրատվության և վիրտուալ հակամարտությունների ոլորտում
• «Նկուղների» քաղաքագիտությունից զատ գոյություն ունի նաև «խրամատային» քաղաքագիտություն
• Չի կարելի ձեռքից բաց թողնել աշխարհառազմավարական ծրագրերին մասնակից դառնալու հնարավորությունը
• Իսրայելի և Թուրքիայի դիրքորոշումն Իրանի հարցում
• Քաղաքականության «տնտեսականացումը» դարձել է համաշխարհային միտում
• Ցանկացած մեծ գաղափար պահանջում է «անդորր» և «անշտապ մտորում»
• Թուրքիան դառնում է ՆԱՏՕ-ի ներքին ճգնաժամի պատճառ

Մեկնաբանություններ