Միջուկային ոլորտում ռուս-բելառուսական փոխգործակցության վերաբերյալ արևմտյան մի շարք երկրների արտահայտած մտահոգության առնչությամբ ՌԴ ԱԳՆ պաշտոնական ներկայացուցիչ Մարիա Զախարովայի՝ մարտի 27-ին տարածված մեկնաբանության մեջ նշված Է նաև.

Հայաստանյան իշխանությունները կրկնում են այն նույն սխալները, որոնք արել են դաշնակցական կառավարիչները 1918-20 թթ., երբ լսելով արևմտյան տերերի հրահանգները, անտեսեցին Ռուսաստանին և նրա առաջարկած օգնությունը։ Արդյունքում՝ Հայաստանից մնաց 9 հազար քառակուսի կիլոմետր, իսկ հայ ժողովրդի գլխին կրկին կախվեց ցեղասպանության վտանգը, և միայն հայ կոմունիստների շնորհիվ Հայաստանը փրկվեց անհետացման վտանգից։

Այնքան ճնշող ու հիասթափեցնող է Արցախի այսօրվա հրապարակային դիսկուրսը. ներկայացուցչական և ոչ-անձերը առաջկտրուկ խոսում են նյութապաշտական ու կից երևույթների մասին, սոցիալական արդարության հարցերն են առաջ մղում: Դրանք, անշուշտ, էական մտահոգություններ են, բայց արդյո՞ք ամենահրատապն են հիմա: Ձեզ չի՞ թվում, որ հանրածանոթ ձեռագիրը Հայաստանից սահուն կերպով փոխանցվել և հաջողությամբ կիրառվում է Արցախում, երբ ժողովրդի գլխին կախված է գոյութենական սպառնալիքը՝ չափազանց տեսանելի ու շոշափելի առարկայացմամբ: Անբարո փորձ է արվում մարդկանց ուշքը բևեռել ոչ գլխավորի վրա:

ԱՄՆ-ի և Եվրոպայի նրա դաշնակիցների գործողությունները, Վենեսուելայի նախագահ Նիկոլաս Մադուրոյի հավաստմամբ, ուղղված են ՈՒկրաինայում հակամարտության սրմանը։ Նրա խոսքով՝ արևմտյան երկրներն այս կերպ ցանկանում են «Ռուսաստանին անկյուն քշել»։

Սիրելի՛ հայրենակիցներ, «Միասին» այլընտրանքային հասարակական-քաղաքական շարժումը հայրենիքի համար ծայրագույն վտանգի այս պահին կոչ է անում միավորվել և պահանջել․

Մենք մի այնպիսի ժամանակաշրջանում ենք ապրում, երբ գլուխը կախ, մի կողմ քաշված ապրելու շանսերը զրոյի են հավասար։

Ինչպես բոլորիդ մոտ, այնպես էլ ինձ մոտ, կան ծանոթներ, մոտիկ ընկերներ, նույնիսկ բարեկամներ, որոնք կողմ են Նիկոլին և նրա «պրոֆեսիոնալ» թիմին ու նրանց գործունեությանը:

1994-ին ԼՏՊ-ն հայտարարեց՝ «նարինջ ուտող սփյուռքը անելիք չունի Հայաստանում ու հայ հասարակության հետ»։ ՈՒ սկսվեցին հասարակության ժեխացման պրոցեսները։

Լուսանկարում պատկերված է Արցախի Վաղուհաս գյուղում գտնվող, «Եղցուկտոր» մատուռի գերեզմանատանը տեղադրված, իսկ հիմա գցված և անմխիթար վիճակում գտնվող ամենահին խաչքարը, որի վրա ստույգ թվագրված է 866 թ., իսկ վրան փորագրված է հետևյալը՝ «Թիւն ՅԺԵ (866) էր / ես` Սարգիս / կա(ն)գնեցի զխ/աչս, որք էրկր/պագէ/ք յաղաւթս / յիշեցէք»:

Արցախի հիմնահարցն աննկարագրելի կորուստների ու անթույլատրելի զոհերի գնով անգամ՝ մտցրել է փակուղի: Սա այսպես էլ պետք է լիներ, որովհետև ինչպե՞ս կարող է Ադրբեջանի աջակցությամբ (ըստ Ալիևի) իշխանությունը զավթած ՀՀ ոչ բարով կառավարիչը Արցախի հարցում հայանպաստ լուծումներ ունենա: