Նրանք բոլորը նախապես գծված ճանապարհային քարտեզի տարրեր են

Մի պահ պատկերացնենք, որ 1988 թ. Ղարաբաղյան շարժումը ղեկավարեր ԼՂԻՄ այն ժամանակվա ղեկավար Կևորկով Բորիսը:

Ի՞նչ կլիներ: Արդյոք հնարավո՞ր էր նման բան:

Եթե նույնիսկ նման գործընթաց սկսվեր, ապա այն ընթանալու էր Ալիև Հեյդարի գծած ճանապարհային քարտեզով, որը վերջինս կհամաձայնեցներ ԽՍՀՄ բարձրագույն քաղաքական իշխանության և ՊԱԿ-ի հետ: Ի վերջո, շարժումը կմարեր:

35 տարի անց կրկին վերսկսված Արցախյան շարժումը փորձում են ղեկավարել Արցախի ներկայիս ղեկավարները, որոնք նույնականացվում են ՀՀ քաղաքական իշխանության հետ: Այսինքն, եթե նման գործընթաց սկսվի, ապա այն ընթանալու է Փաշինյան Նիկոլի գծած ճանապարհային քարտեզով, որը վերջինս կհամաձայնեցնի իր վերադաս քաղաքական (ու ոչ միայն) իշխանության հետ: Ի վերջո, շարժումը կմարի:

Բացի դրանից՝ վերջերս Արցախյան վերսկվող շարժմանը փորձում են մասնակցել Փաշինյան Նիկոլի օրոք բարձր պաշտոններ զբաղեցրած, այժմ՝ պաշտոնաթող անձինք, օրինակ, նախկին դատախազ Դավթյան Արթուրը,

ՔՊ-ական նախկին պատգամավորներ:

Վերջիններիս մոտ հենց այնպես «հայրենասիրությունը» չի արթնացել:

Կարծում եմ՝ նրանք, առանց բացառության, բոլորը նախապես գծված ճանապարհային քարտեզի տարրեր են, որոնք տարբեր առաջադրանքներ են կատարում: Մասնավորապես, տեսնելով Դավթյան Արթուրին Արցախյան շարժման ակտիվիստների շարքերում, շատերը սկսում են վերապահումով և ողջամիտ կասկածանքով վերաբերվել շարժմանը, դրանից բխող բոլոր հետևանքներով:

Հենց դրանում է Դավթյան Արթուրի առաջադրանքը:

Եվ որպեսզի վերսկսվող շարժումը հաջողություն ունենա, դրա ղեկավարումը պետք է ստանձնի երբևէ բացարձակ իշխանություն չունեցած քաղաքական ուժ, որն իր հերթին կզբաղվի ներքին ֆիլտրացիայով:

Այդ դեպքում, մեծ հավանականությամբ կհաջողենք:

Կարեն ՀԵՔԻՄՅԱՆ

Հ.Գ. 1982 թ հուլիսի 29-ի ֆոտոնկար է:

Ալիև Հեյդարն ու Կևորկով Բորիսը Շուշիում են:

Մեկնաբանություններ