Անպայման պիտի գա նետած քարերը հավաքելու ժամանակը

ՈՒթ տարեկան տղան նեղված լացում էր` Մարտունա միլիցիայի դքի վերևի քարին նստած:

Հեծանիվն էր կորցրել:

Տատը ջղայնացել էր վրան.

- Մինչև հեծանիվդ չգտնես, տուն չգաս:

Անցել են տարիներ, տղան արդեն իր էրեխեքին է հեծանիվ առնում:

Վաղուց է արդեն ինչ հեծանիվ չի կորցնում...

...բայց կորցրեց տատին, պապին:

Տատ ու Պապին...

Պապի տունը էլ չկա:

Գագոյին էլ է կորցրել, փնտրում է ու չի գտնում:

Պրոյից լուր չունի, ոչ մի տեղ չի գտնում:

Պարտիզանի տեղը չգիտի... կորցրել է:

Էն քարն էլ է կորցրել...

էն քարն էլ չկա, որ նստի ու լացի:

Հեծանիվ էլ չունի, որ կորցնի:

Մի օր... երբ կգա... անպայման պիտի գա նետած քարերը հավաքելու ժամանակը:

Մի խենթ ծերունու կհանդիպեք էն քարին նստած... Մարտունա միլիցիայի դքի վերևը...

Հեծանիվը կորցրած:

Արտ ԴԵՄԻՐՃՅԱՆ

Հ.Գ.

Մարդ էլ կա նոր 50 տարեկանում հեծանիվ է գտել ու անդարդ

Ճղըցնում է:

Մեկնաբանություններ