Ի տարբերություն մեզ՝ Բաքուն համակարգային աշխատանք է տանում բոլոր ուղղություններով

2022-ին Հարավային Կալիֆոռնիայի համալսարանում ես և երեք ամերիկահայ գիտնական (Նաթալի Շահբոլ, Միքայել Մաթոսիան և Հայգ Մանասիան) մի հետազոտություն իրականացրեցինք, որն այն պահի դրությամբ չափազանց արդիական ու կարևոր էր թվում: Հետազոտությունը նվիրված էր Արցախի էներգետիկ ներուժի գնահատմանն ու էներգետիկ անվտանգության մարտահրավերներին 44-օրյա պատերազմից հետո: Կարծում էինք, որ ստացված արդյունքները կարող էին օգնել էներգետիկ խորքային ճգնաժամ ապրող հետպատերազմյան Արցախին: Ամեն դեպքում, հետազոտության նպատակը հենց դա էր:

Հետազոտության արդյունքում լույս տեսած հոդվածում ներկայացվել էին մեր կողմից պատրաստված քարտեզներ (արևային ու հողմային էներգետիկ ներուժի գնահատման, փոքր ՀԷԿ-երի և այլն), նաև արխիվային, օրենսդրական, վիճակագրական նյութերի ու գրականության հսկայական ծավալի վերլուծություն:

Օրերս տեղեկացա, որ հոդվածն ակտիվորեն շրջանառության մեջ է գտնվում ադրբեջանական փորձագիտական շրջանակներում, ինչպես նաև տեղ է գտել Ադրբեջանի էներգետիկ գերատեսչության հրապարակային զեկույցներից մեկում:

Դա, իհարկե, մասնագիտական հարված էր: Գոնե ես այդպես եմ ընկալում:

Մյուս կողմից, անձնական պրիզմայի միջով հասկանում ես, թե ինչ համակարգային ու հետևողական աշխատանք է տանում Բաքուն բոլոր ուղղություններով: Աշխատանք, որը մենք, չգիտես ինչու, այդպես էլ չսովորեցինք կամ չցանկացանք կատարել:

Վահե Դավթյան

Մեկնաբանություններ