Ուրիշ խնդիր է, որ մեզ մոտ տոները դարձել են ինքնանպատակ, ավելի շատ ձևականությունների, քան օրվա կարևոր ու գեղեցիկ տոների ապրում: «Հելոուին» կոչված օտար մի տոնից չպրծած, որը նվիրված է չար հոգիներին, ուրվականներին, հիմա էլ հատկապես երիտասարդները պատրաստվում են «Վալենտինին»: Այն դեպքում, երբ փետրվարին մենք ունենք Սուրբ Սարգսի օրը: Եկեք գոնե այդ գեղեցիկ օրը օտար տոնի հետ չխառնենք: Օտարամոլությունը այնքան է խորը արմատներ գցել մեր մեջ, որ ճշմարիտ քրիստոնեությունից հեռացել ենք, ու եթե մի օր էլ տոնենք մահմեդականների «ռամազանը», չեմ զարմանա: Մենք՝ հայերս, այնքան լավ տոներ ունենք, որ երիտասարդները կարող են մեծ շուքով և գեղեցիկ դիմակահանդեսներով տոնել: Կուզենայի տոներից Բարեկենդանը հիշել, որ մեր ժողովուրդը, հատկապես երիտասարդությունը, նախկինում մեծ շուքով ու առանձնակի հանդիսավորությամբ են նշել: Իսկ այն երիտասարդները ովքեր նշանակություն են տալիս «Հելոուինին», «Վալենտինին» ու օրվա առիթով մասնակցում են ինչ-որ անհայտ միջոցառումների, եթե հարցնես այդ տոնի խորհուրդը, բնականաբար, բերանները ջուր առած, աչքերը վրադ չռած քեզ կնայեն: Այսինքն, այդ «Հելոուին», «Վալենտին» կոչված տոները կարկատանի նման մի բան են դարձել, որը փաթաթել են մեր ժողովրդի վզին, իսկ շատերն էլ գրկաբաց ընդունել են: