Էսօր առավոտ վեր կացա, հագնվեցի, ինքս ինձ տվեցի-առա, շունչս պահած մտա փոստի բաժամունք` արվեստանոցիս դեկտեմբեր ամսվա կոմունալ վարձերը մուծելու:
Պինդ բռնվեք աթոռից, սեղանից...
Գազ- 73,400 դր.
Էլեկտրաէներգիա - 44,500 դր.
ՅՈՒՔՈՄ - 19,700 դր.
Ջուր - 5,200 դր.
Երթևեկության անկապ տուգանք - 10,000 դր. + 5,000 դր.
Բջջային հեռ. - 9,400 դր.
---------------------------------------------------
Ընդամենը` - 167,200 դրամ
Հարյուր վաթսուն յոթ հազար երկու հարյուր դրամ խելոք մուծեցի ու նեՌվայնությունս թափեցի առանց հերթ խցկված մի անկապ մարդու գլխին:
ՈՒժս հազիվ էդ հարիֆի վրա պատեց:
Էկա արվեստանոց, մանթո նստեցի, հետո գրպանիցս հանեցի մուծումների կվիտանցիաները պատռեցի, հազար կտոր արեցի, լցրեցի ունիտազն ու ջուրը քաշեցի, որ աչքս չտեսնի:
Էդ րոպեին պաշտոնյա ծանոթներիցս մեկը զանգեց, պատմեցի, ասացի` ախր սենց ո ՞նց կլինի:
Ասաց` դե լա՜վ, թարգի´, էդ էլ լաց ըլնելու թազա ձև է ՞...
Դե արի ու մի ասա. «Ա ն ա ս ո´ւն»: