«Ամեն ծնվող մարդ մի աշխարհ է գտնում իր բռան մեջ»: Ամեն մեռնող մարդ մի աշխարհ է տանում իր հետ: Մի աշխարհ է ամեն մարդ:
Մեր աչքի առաջ մենք իննսուներկու աշխարհ կորցրինք՝ հանուն մեր կյանքերի նահատակված: Իննսուներկու առողջ, գիտակից, հայրենանվեր, հերոսական աշխարհ: Բայց նաև գտանք իննսուներկու հավերժական աշխարհ: ՈՒ նրանց սխրանքը դար ու դարեր կգովերգեն շուրթերը հայոց: ՈՒ նրանց մասին դեռ դար ու դարեր սերունդները պիտի խոսեն որպես ողջերի, այնպիսի ողջերի սակայն, որոնց մասին ասում են՝ հեյ վա՜խ, տղաներ, ձեզ մահ չկա:
ՈՒ դեռ քանի՜- քանի սերունդ պիտի մորմոքալով հպարտանան այս 92 հավերժի ճամփորդ նահատակներով:
Ու դեռ քանի՜- քանի սերունդ պիտի օրհնաբանեն նրանց ծնող մայրերին , կարկամեն՝ նրանց մխիթարանքի խոսքեր ասելիս ու սարսռան՝ նրանց հայրերի տղամարդկային դառը, մրմուռ արցունքները տեսնելիս: