Հունիսի 17-ը Պարույր Սևակի հիշատակի օրն է

Ամենաերջանիկ օրը

Հոգնած և առօրյա միօրինակությունից զզված՝ որոշեցինք միասին «փախչել աշխարհից ու մարդկանցից», ո´ւր ուզում է լինի, թեկուզ... դժոխք:

Բայց դժոխքի փոխարեն ընկանք մեր անծայրածիր երկրի հեռավոր, անծանոթ, խուլ և գեղեցիկ անկյուններից մեկը, որտեղ մեզ երկուսիս էլ ոչ ոք չգիտեր և չէր կարող ճանաչել:

Այդ օրերին մեզ հետ էր նաև Պարույր Սևակի «Երգ երգոցի» հերոսուհին՝ Սուլամիթը, Սևակի սիրո և կրքի լավագույն պոեմ-հիմնի ներշնչողն ու մուսան:

Մոտորանավակով սրընթաց ճեղքում էինք ջուրը, օդը, արևը, սոճիները, կյանքի հրաշքը՝ շնչելով սեր, ներշնչում, երջանկություն, ջահելություն և սառը ջրափոշի:

Եվ հանկարծ Պարույրը, որ երբեք սենտիմենտալ չէր եղել, երազկոտ ասաց.

-Կյանքիս ամենի՜ց երջանիկ օրն է...Նայելով այս ամենին, մեռնե´մ էլ՝ չեմ հավատա, թե մի օր կարող եմ մեռնել...

Գևորգ Էմին. «Դրվագներ իմ հուշերից. Պարույր Սևակ»

Կարլ Յալանուզյանի ֆեյսբուքյան էջ

Մեկնաբանություններ