Հա՛, ես հասարակ տղա եմ:
ՈՒ... բոլոր հասարակ, հաճախ անանուն մնացած գրիչների անունից հայտարարում եմ.
***
Այդ ե՜ս էի խոնավ ու ցուրտ խցերում
մագաղաթներին հակվել ծնրադիր
և արարում էի լույսովդ լեցուն`
զատված երկրային կեղծիքից պատիր:
ՈՒնա՜յն էին փակվում դարերն արյունած,
Մա՛հն էր ջարդերի տակտով նվագում...
Կրծքիդ թրթիռով ե՜ս էի ներշնչված,
երգեցիկ թռչուն ե՛ս էի դրվագում:
Թեև հաճախ են մարմինս խեղել
և առևանգել երգս անկոտրում,
հավատա՛, ե՜ս եմ ճշմարիտ եղել
այն հազարամյա ու հին շփոթում:
«Չհրկիզված վարդեր» շարքից, 1998 թ.
Աշոտ ՄԻՐԶՈՅԱՆ
Գծանկարը` ՆԻԿՕ-ի (Նիկոլայ ՄԱՆՈՒԿՅԱՆ)