«Հայաստանի պատմության» 8-րդ դասարանի գրքում 1828-ի Արևելյան Հայաստանի միացումը Ռուսաստանին որակվել էր «բռնակցում» տերմինով, ինչն ինքնին հակագիտական, էմոցիոնալ գնահատական է:
Այս փաստը չէր վրիպել նաև Ռուսաստանի ԱԳՆ ուշադրությունից՝ դառնալով հրապարակային հայտարարության առիթ:
Այս դեպքում Հայաստանի ԿԳՍՄ-ն Մոսկվայի դիտողությունը հաշվի է առել:
Թեմայից դուրս և ավելի ընդգրկուն, ես հենց այսպես եմ պատկերացնում հայ-ռուսական հարաբերությունները:
Երբեմն ու նույնիսկ հաճախ խնդիրներ են առաջանում անգամ գործընկերների, դաշնակիցների հարաբերություններում (օրինակ, ԱՄՆ-ի և Իսրայելի հարաբերություններում): Սակայն դրանք պետք է լուծվեն ոչ թե կոնֆրոտացիայի, այլ երկխոսության մակարդակում:
Եթե նման մոդելը կիրառելի լիներ հայ-ռուսական հարաբերությունների ամբողջ սպեկտրի վրա, հավատացնում եմ, Երևանի և Մոսկվայի հարաբերություններում այսօրվա տոկսիկ բաղադրիչը չէր լինի:
Սուրեն ՍՈՒՐԵՆՅԱՆՑ