Մի՛ լռիր

Խոսի՛ր, Ամենազո՛ր,

մի՛ լռիր, խոսի՛ր,

հողս ճաք է տվել քո լռությունից...

Մի՞թե չես լսում մարող բառերը անզոր աղոթքի,

որ վերջին հույսի հետ

մրմունջ են դարձել շուրթին տնանկի։

Խոսի՛ր, մի՛ լռիր, բարեգո՛ւթ եղիր,

տո՛ւր խորանատեղ բարեպաշտ ազգիս,

քեզ խնկարկելու ճրագված մի տեղ,

որտեղից աղոթաձայն բառերն անշշուկ

Ղազանչեցոց հրեշտակները կառնեն կտանեն,

կտանեն անպատարագ մնացած հայոց վանքերին,

անունկնդիր ժամերգող սուրբ խորաններին․․․

Խոսի՛ր, Ամենազո՛ր,

մի՛ լռիր, խոսի՛ր,

հուսախաբ ազգիս արնաքամ հավատը

մի՛ թող որ մարի,

մի թող հուսահատ անլույս ու խարխափ․

չլինի՞ քո ճամփից հանկարծ մոլորվի։

Աղերսաբառ աղոթքս ընդունիր, Ամենագո՛ւթ,

փարատի՛ր կասկածը թևատվող հոգուս,

կապանքներն արձակիր պատանդված ազգիս,

տո՛ւր խորանատեղ քեզ փառերգելու,

քեզ խնկարկելու, սաղմոսերգելու․․․

Բարեգո՛ւթ եղիր․ ո՛վ Ամենատես,

տո՛ւր ազգիս իմաստնությունը՝ քո աջով գրված,

Լուսավորչի կանթեղի ճանապարհը բա՛ց,

աղոթասաց տաճարներդ չմնան խարխափ։

06․ 01․ 2024

Զուխրա ԵՐՎԱՆԴՅԱՆ

Մեկնաբանություններ