Այնպես, ինչպես հզոր պետություններն են ղեկավարում իրենց ազդեցության ոլորտում գտնվող թույլերին՝ այդ երկրներում գործ ունենալով միայն իրենց կողմից այս կամ այն կերպ նշանակված թույլ ղեկավարության ու էլիտայի մի մասի հետ, այնպես էլ իրենք՝ հզոր պետականությունները ևս կարող են մասնակիորեն գտնվել վերպետական կապիտալի հսկողության տակ։
Ո՞վ ինձ պիտի ստիպի, որ չերազեմ:
Ես ժողովուրդն եմ, ես մի հատիկն եմ ցորենի արտի մեջ ու ես պիտի երազեմ...
Արցախը իմն է, ես այնտեղ ապրել եմ երկու տարի, զենքով, որ իմ հետևում կանգնած արցախցի մանուկը խաղաղ ապրի, իմ արցախցի մանուկը:
1932-1933 թվականների թատերաշրջանում Արմեն Գուլակյանի բեմադրությամբ խաղացինք նաև «Մակբեթը»: Գլխավոր դերը հերթով կատարում էին Հրաչյա Ներսիսյանը և Մկրտիչ Ջանանը, Լեդի Մակբեթը Արուս Ոսկանյանն էր: Ես Մակդուֆի դերակատարն էի:
Հիշեք այն դասը, որ վերաբերում է սերմի աճմանը:
Այն նախ արմատներ է խրում դեպի վար, որպեսզի ամրանա ու կառչի հողին և, միաժամանակ, դեպի վեր է աճում, վերածվելու համար մի տունկի, որը իր ծաղիկը բացելով, զվարթեցնելու է աշխարհը:
Հայաստանը զրո դիմադրողականություն ունի։ Ամեն բան, որ կատարվում է մեր երկրում, ի վերջո, աղետ է դառնում գլխներիս։ ՈՒ հենց սրա համար է, որ ասում եմ՝ պետություն չկա։
Այսօր՝ մայիսի 26-ին, Հանրապետության հրապարակում կայացած բազմահազարանոց հանրահավաքում «Տավուշը՝ հանուն հայրենիքի» շարժման առաջնորդ Բագրատ Սրբազանն առաջադրվեց վարչապետի թեկնածու: Վերջինս հայտարարեց, որ դիմել է Վեհափառ հայրապետին՝ սառեցնելու իր 30-ամյա հոգևոր ծառայությունը...
Բագրատ Սրբազանն արեց այն, ինչը ես, դեռևս ապրիլի սկզբներին, առաջարկել էի Միքայել Արքեպիսկոպոս Աջապահյանին` հրաժարվել հոգևոր ծառայությունից և առաջնորդել ժողովրդական շարժում։
Ռուսաստանը զանգվածաբար դատարկում է քաղաքացիական բնակչությունից Կուրսկի շրջանը։ Ուկրաինայի զորքի առաջխաղացումը թեպետ կասեցվել է, բայց նրանց հաջողվել է մեծ թվով տարածքներ գրավել։ Ռուսական իշխանության համար Կուրսկի շրջանի հսկայական հատված թշնամուն զիջելը մեծ խնդիր չէ, ասում են՝ ժամանակի հարց է, էլի հետ կվերցնեն։