Հրաժեշտ չտվեց ոչ մեկին

Իմ սիրելի եղբայրը գնաց: Որտեղից հետ չեն գալիս: Մարդկային տխրություն, քույրական կսկիծ, հա, բայց տարօրինակ անփարատ վիշտ կա մեջս: Նա իր ծնողների, արյունակիցների երազանքը անկատար թողեց, որովհետև տեսակով առանձնահատուկ լինելով, ժառանգ չունեցավ, մշեցու գենետիկ շարունակությունը չկայացրեց: Որովհետև նա` Ջոն Գեղամի Մանուկյանը, ուրիշ էր: Էրուդիտ էր, մաթեմատիկոս-տնտեսագետ, գրականության ու արվեստի սիրահար, ընթերցամոլ, բազմաթիվ հոդվածների հեղինակ, ինտելեկտուալ զրուցակից: Փառահեղ` շենշող, ընկերասեր, արվեստասեր լինելով, չգտավ էն առանձնությունը, որ պետք էր անձնական կյանքում կողմնորոշվելու և ընտրություն անելու համար: Չգտավ, և էնքան շատ էր ափսոսանքը իր հոգում: Եվ էնքան տխուր էր նրա կյանքը, մանավանդ վերջում: Եվ էդպես էլ նա գնաց: Եվ վերջին շնչում, մութ գիշերվա մեջ, հրաժեշտ չտվեց ոչ մեկին, ա՜խ, չտեսավ ոչ մեկին, գիտակից էր, բայց մենակ էր, անօգնական ու ցավերով լեցուն: Ցավերով լեցո՜ւն: Անընդհատ տնքոցն էր. «Վա՜խ, մամա՛ ջան, վա՜խ, մամա ջան»:
Վերջին ասածս էր գիշերվա 1-ին:
-Ջոն, ո՞նց ես, շտապօգնությունը չեկա՞վ:
ՈՒ վերջին լսածս էր.
-Չէ, Լաուր, չի էկել: Լավ, Լաուր, լավ, լավ…
Էսքանը:
Առավոտյան` բոթը:
Էդպես գնաց Ջոն եղբայրս:
Մնացածը` կսկիծ, անդարձ տխրություն:

Լաուրա ՄԱՆՈՒԿՅԱՆ
Հ. Գ. Ջոն Գեղամի Մանուկյանը ծնվել է 1937 թ. դեկտեմբերի 28-ին` Թբիլիսիում: Մահացավ 2017 թ. դեկտեմբերի 19-ի լուսաբացին:

Մեկնաբանություններ