Գագիկ ՄԱՐՏՈՅԱՆ. «Երկրորդ պետական լեզուն» ո՞րն է

Կա պարզապես «երկրորդ լեզու», «երրորդ լեզու» և այլն լեզու: Ըստ այդմ էլ, աշակերտին դպրոցում առաջարկում են օտար երկու լեզու, որից նա ընտրություն է կատարում, թե որը պետք է սովորի՝ ռուսերե՞ն օտար երկրորդ լեզուն, թե՞, ասենք, չինարեն օտար երկրորդ լեզուն: Ռուսներն էլ են երկու լեզու անցնում դպրոցներում՝ ռուսերեն և անգլերեն: Անգլերենն ինչո՞ւ չեն հռչակում որպես պետական երկրորդ լեզու: Չինացիներին և ճապոնացիներին, եթե հարցնես, թե ինչո՞ւ պետական երկու լեզու չունեն, կասեն՝ հո դուք հիմար չե՞ք, մենք երկու պետություն չունենք, որ երկու լեզու ունենանք: Չինացիները և ճապոնացիներն ինչո՞ւ իրենց գործը չեն հեշտացնում՝ բարդ հիերոգլիֆներից հրաժարվելով և լատինատառին անցնելով:

Որովհետև համարում են, որ դա իրենց պատմությունն է և որ հեշտին վազելով, իրենց լեզվից տարածք են զիջելու օտարին: Այսինքն, նրանք դրանով հարգում են ոչ միայն իրենց լեզուն, այլև, լեզուն հարգելով՝, իրենց պետականությունը և ուղղակի իրենք իրենց են հարգում: Երբեմն ինձ թվում է, որ դարերի ընթացքում մենք մեզ չհարգող, մեր սեփական պետությունն ունենալու գաղափարն ատող, անապագա հանրույթի ենք վերածվել: Դրանից էլ գալիս են մեր բոլոր - բոլոր դժբախտությունները:

Մեկնաբանություններ