Ռուզաննա ՊԵՏՐՈՍՅԱՆ. Տեղ կհասնես՝ լավ է, չհասար, դա էր ճակատիդ գրված

Այս գիշեր Վլադիկավկազից քիչ հեռու վթարվել է Երևան- Մոսկվա ավտոբուսը, 5 հոգի զոհվել է: Բազմաթիվ վիրավորներ կան:
Առաջին անգամ չի, այստեսակ լուրերը, ամենաթողության հանդեպ անզորությունից ու խորին դառնությունից զատ, ուրիշ զգացմունքներ չեն առաջացնում: Հեռու տնից- տեղից՝ զոհերի մեջ քո մոտիկներից չկան: Որովհետև Հայաստան- Ռուսաստան ուղևորափոխադրումները խայտառակ վիճակում են, բարձիթողի ու պետության կողմից ոչ մի կերպ չվերահսկվող: Մարդն ու իր բախտը, տեղ կհասնես՝ լավ է, չհասար, դա էր ճակատիդ գրված: Օրերով անքուն, հարբած, վարորդական իրավունքի վկայական չունեցող վարորդները, անսարք ավտոբուսները, որևէ չվացուցակի բացակայությունն ուղևորներին դարձնում են փոխադրողի պատանդը: Ինքս մի անգամ եմ ավտոբուսով գնացել, 2013 թվին, այլևս՝ երբեք: Լավ է՝ ոտքով կտրեմ այդ ճանապարհը, սթրեսներն ավելի քիչ կլինեն:

Հասկանալի է, որ էժանությունը համեմատաբար աղքատ մեր ժողովրդին այլընտրանքի տեղ չի թողնում, կենտրոնական Ռուսաստանի բազմաթիվ քաղաքներից հանված են ավիաչվերթները, բայց դա չի նշանակում, որ մարդու կյանքն էլ պիտի այդքան էժանանա:
Այն հարցերում, որոնք մարդու կյանքին ու առողջությանն են վերաբերում, ես միշտ ծայրահեղ դիրքորոշում ունեմ. Ճիշտ կլիներ, որ ռուսական կողմն արգելեր հայկական ավտոբուսների մուտքը ՌԴ, մինչև ոլորտում կարգուկանոն հաստատվի: Հայկական կողմից հարցը կարգավորելու ակնկալիք չունեմ:

Մեկնաբանություններ